Beschrijving / smaak
Wilde haverplanten lijken op de binnenlandse variëteit, maar ze produceren kleinere zaden in minder overvloed. Volwassen planten bereiken een hoogte van ongeveer 1,2 meter met lange platte bladvormige bladeren. De stengels zijn rond en glad met een paar zachte haartjes die aan de basis van de bladeren ontspruiten. Het gras wordt goudbruin aan het einde van het groeiseizoen, net als de zaden rijpen. De zaden kunnen in de nazomer worden geoogst en worden meestal gedroogd voor langdurige opslag. Wilde haverzaden zijn slechts 3 millimeter in doorsnee en omhuld door stekelige omhulsels, geclusterd langs de uiteinden van het gras. Ze hebben een bloemige textuur wanneer ze worden gemalen en wanneer ze in hun geheel worden gegeten, bieden ze een milde, ietwat romige smaak met een nootachtige afdronk.
Seizoenen / beschikbaarheid
Wilde haverzaden kunnen in de nazomer worden geoogst. De gedroogde met gras begroeide stengels zijn kort daarna beschikbaar.
Actuele feiten
Wilde haver is een eenjarig wintergras dat botanisch is geclassificeerd als Avena fatua. Het is een algemeen agrarisch onkruid dat wordt aangetroffen tussen commerciële tarwe- en gerstvelden, en hoewel het als een invasieve soort wordt beschouwd, kan het op zichzelf als een waardevol gewas worden gefokt. Het produceert grassen die kunnen worden gedroogd en gebruikt in soortgelijke culinaire toepassingen als hooi, evenals zaden die kunnen worden gekiemd, vermalen tot meel of gekookt als gewone haver.
Voedingswaarde
Wilde haver is een goede bron van voedingsvezels, eiwitten, magnesium en ijzer.
Toepassingen
Wilde haver kan worden gebruikt in hartige of zoete gerechten. De zaden kunnen in hun geheel worden gekookt of tot meel worden gemalen en worden gebruikt zoals binnenlandse haver wordt gebruikt. Ze kunnen worden bereid als pap of worden toegevoegd aan recepten voor gebakken goederen zoals koekjes, muffins en brood. Het zaadje kan ook worden gekiemd en rauw gegeten in salades of als tussendoortje. Het geroosterde zaad is ook een koffiesurrogaat. Het gedroogde gras zelf kan worden gebruikt om vlees te braden, gevogelte te vullen of vis te roken. Meer onconventioneel gebruik zijn toepassingen in bouillon en sauzen of topping van desserts met slagroom en yoghurt. Om bouillon, room of yoghurt te laten trekken met de smaken van wilde haver, voeg je een handvol gedroogd gras toe en laat je het een nacht in de vloeistof trekken.
Geografie / geschiedenis
Wilde haver komt oorspronkelijk uit de Middellandse Zee en in delen van Europa en Azië, en is sindsdien genaturaliseerd in de meeste gematigde klimaten over de hele wereld. Wilde haver kan worden aangetroffen in graslanden, akkers, boomgaarden, wijngaarden, tuinen, bermen en andere verstoorde locaties. Ze kunnen overleven in de meeste grondsoorten die voldoende drainage hebben, maar kunnen niet groeien in de schaduw. Wilde haver wordt vaak uitgeroeid op commerciële graanvelden omdat ze de bodem uitputten en de bodem droog maken, wat gunstige omstandigheden biedt voor ziekten en plagen.
