Pirandai-informatie, recepten en feiten

Beschrijving / smaak

Pirandai heeft lange, slanke, vierhoekige stengels met een gemiddelde lengte van ongeveer 1 meter en een diameter van 1-2 centimeter. De groene stengels voelen rubberachtig aan en zijn dik en sappig. Elke stengel is gesegmenteerd door vele knooppunten met kleine bladeren, en aan de uiteinden van de stengels kunnen gekrulde ranken verschijnen. Wanneer Pirandai-stengels worden gepeld, onthullen ze een heldergroen, geleiachtig vruchtvlees. Pirandai is mals met een scherpe en zeer zure smaak.

Seizoenen / beschikbaarheid

Pirandai is het hele jaar door verkrijgbaar.

Actuele feiten

Pirandai, botanisch geclassificeerd als Cissus quadrangularis, is een vaste plant die tot de druivenfamilie behoort. Ook bekend als de Adamant Creeper, Veldt-druif, Four-angled vine, Devil’s Backbone, Patah Tulang en Hadjora, worden Pirandai-stengels veel gebruikt als medicinaal kruid in de traditionele geneeskunde. De stengels worden ook gebruikt in culinaire bereidingen, maar Pirandai-stengels moeten worden geweekt en gekookt, omdat ze oxalaatkristallen bevatten die een onaangenaam jeukend gevoel in de keel en mond kunnen veroorzaken.

Voedingswaarde

Pirandai bevat vitamine C en vitamine E en is ook een rijke bron van calcium.

Toepassingen

Pirandai kan zowel in rauwe als in gekookte toepassingen worden gebruikt. Voordat het kan worden gebruikt, moeten de bladeren, ranken en onderste stengels worden verwijderd, zodat alleen de bovenste drie, malse segmenten worden gekookt. De taaie buitenlaag van de stengel moet ook worden afgepeld en het vruchtvlees wordt vervolgens in hapklare stukjes gesneden. Pirandai-stengels worden vaak gebruikt om chutney, augurken en pasta's te maken. Ze kunnen ook worden gebakken en als bijgerecht worden geserveerd. Pirandai past goed bij kurkuma, knoflook, uien, gedroogde chilipepers, sesamzaadjes, tamarinde, curryblaadjes, kokos en gele linzen. Pirandai is in de koelkast maximaal twee weken houdbaar.

Etnische / culturele info

Pirandai werd genoemd in de Bhawa Prakash, een klassieke tekst die wordt gebruikt voor de Ayurvedische geneeskunde, geschreven rond 1550 CE. In de traditionele geneeskunde wordt Pirandai gebruikt om zwelling te verminderen, als pijnstiller, als hulpmiddel bij de spijsvertering en om wonden en brandwonden te helpen verlichten. Pirandai wordt ook verondersteld te helpen bij het herstel van gewonde ligamenten, verstuikingen en gebroken of gebroken botten.

Geografie / geschiedenis

De oorsprong van Pirandai is relatief onbekend, maar er wordt aangenomen dat het inheems is in Bangladesh, India of Sri Lanka en sinds de oudheid in het wild groeit. Tegenwoordig is Pirandai te vinden in huistuinen en speciaalzaken in Afrika, India, Sri Lanka, Indonesië, Vietnam, Maleisië, Thailand, de Filippijnen, Brazilië en de Verenigde Staten.