Beschrijving / smaak
Wilde rabarber is te herkennen aan zijn smalle lancetvormige bladeren met golvende of 'gekrulde' randen. De bladeren moeten in het vroege voorjaar worden geoogst, net als ze zich uit hun papierachtige omhulsel beginnen te ontvouwen. Dit is wanneer ze het meest mals zijn en een citroenachtige zuringachtige smaak bieden met minimale bitterheid. Foragers moeten voorzichtig zijn dat deze jonge bladeren goed worden gewassen, omdat het chrysofaanzuur dat ze bevatten de mond kan irriteren. De bloemstengels van Wilde Rabarber zijn ook eetbaar en kunnen wel een meter hoog worden. Ze krijgen een duidelijke roestkleur in de nazomer en hebben een meer uitgesproken scherpe bitterheid dan hun conventionele neef. Laat in de zomer rijpen de bruinrode trossen zaden aan de bovenkant van de stengels. Hoewel de zaden eetbaar zijn, zijn ze meestal kaf en kaf, waardoor de bereiding vervelend wordt.
Seizoenen / beschikbaarheid
Wilde rabarber is het hele jaar door te vinden. Voor foerageerdoeleinden zijn de bladeren het beste in de lente en rijpen de zaden in de herfst.
Actuele feiten
Wilde rabarber is een tweejarige breedbladige plant uit de boekweitfamilie. Botanisch bekend als Rumex crispus, maar andere veel voorkomende namen zijn onder meer Curly Dock, Yellow Dock, Sour Dock en Coffee Weed. Hoewel wilde rabarber volledig eetbaar is, moeten mensen die vatbaar zijn voor de ontwikkeling ervan, vanwege het hoge gehalte aan calciumoxalaat, een chemische stof die verband houdt met nierstenen, hun consumptie beperken.
Voedingswaarde
De bladeren van wilde rabarber bevatten vitamine A en C, eiwitten en mineralen. De wortels zijn rijk aan ijzer en verhogen ook de galwaarden van het lichaam, waardoor het bloed en de lever worden ontgift. De zaden bevatten een hoog gehalte aan onoplosbare vezels, uitstekend voor het reinigen van de darmwand. Wilde rabarber is een zacht laxeermiddel en kan ook worden gebruikt om huidaandoeningen zoals eczeem te behandelen.
Toepassingen
Wilde rabarberblaadjes kunnen rauw worden gegeten als ze jong zijn, maar ze kunnen het beste worden gebakken of gestoofd. Hun zure citroenachtige smaak complimenteert hartige soepen en eiergerechten. De stengels kunnen ook worden toegevoegd aan recepten met de bladeren, maar moeten worden geschild en in kleine blokjes worden gesneden. Het klaarmaken van de zaden van wilde rabarber kan lastig zijn vanwege hun taaie kaf en grote hoeveelheden kaf. Ze kunnen tot een maaltijd worden vermalen en bij baktoepassingen aan meel worden toegevoegd, vergelijkbaar met boekweitmeel. Ze kunnen ook worden gemalen en gebrouwen als koffiesurrogaat. Hoewel de wortel van wilde rabarber eetbaar is, is hij veel te bitter en taai om te eten en wordt hij vaker gebruikt voor kruidengeneeskunde en kleurstoffen.
Geografie / geschiedenis
Wilde rabarber groeit in verstoorde landschappen langs weilanden, bermen en moerassen. Het is een zeer stevige plant en groeit in de meeste gematigde klimaten. Wilde rabarber komt oorspronkelijk uit Europa en is tegenwoordig in alle vijftig staten te vinden.
Recept Ideeën
Recepten met Foraged Wild Rabarber. Een daarvan is het gemakkelijkst, drie is moeilijker.
