Beschrijving / smaak
Winterbananenappels zijn grote vruchten met een ietwat uniforme, kegelvormige tot ronde vorm en zijn verbonden door een slanke, vezelige bruine steel. De huid is wasachtig, stevig en glad met een gele basis, bedekt met roze-rode blos als gevolg van verhoogde blootstelling aan de zon. Onder het oppervlak is het vruchtvlees knapperig, waterig, ivoor tot lichtgeel en halfgrof, met een kleine centrale kern gevuld met zwartbruine zaden. Winterbanaan-appels hebben een subtiel fruitige, tropische geur die doet denken aan banaan of ananas op het hoogste niveau. Het vruchtvlees heeft ook een milde en evenwichtige, zoete en pittige smaak.
Seizoenen / beschikbaarheid
Winterbananenappelen zijn verkrijgbaar in de late herfst tot het vroege voorjaar.
Actuele feiten
Winterbananenappels, botanisch geclassificeerd als Malus domestica, zijn een erfstukvariëteit die behoort tot de Rosaceae-familie. Winterbananenappels, ook bekend als de Flory-appel, Bananenappel en Flory Banana-appel, zijn een vers etende variëteit die werd gecreëerd in de 19e eeuw in de Verenigde Staten en de voorkeur kreeg van telers vanwege hun smaak, visuele aantrekkingskracht en laatbloeiende aard. De appelbomen zijn ook zelfvruchtbaar, waardoor het een populaire variëteit is geworden die wordt gebruikt voor het bestuiven van andere bomen in boomgaarden. Winterbananenappelen zijn commercieel niet gunstig vanwege hun snel gekneusde schil, maar het kende begin 20e eeuw wel enig succes onder appelliefhebbers in Engeland en Duitsland. Tegenwoordig wordt het ras voornamelijk in huistuinen gekweekt en wordt het geprefereerd als een zeldzame dessertvariëteit.
Voedingswaarde
Winterbananenappels zijn een goede bron van vitamine A en C, dit zijn antioxidanten die collageen in het lichaam kunnen herstellen en het immuunsysteem kunnen versterken. De appels leveren ook vezels, die kunnen helpen bij het reguleren van de spijsvertering, en bevatten wat mangaan, calcium en kalium.
Toepassingen
Winterbananenappels zijn het meest geschikt voor rauwe toepassingen, omdat hun zoetzure vruchtvlees wordt tentoongesteld wanneer ze vers en uit de hand worden geconsumeerd. De milde appels worden voornamelijk als tussendoortje gegeten, in plakjes gesneden en geserveerd met noten, kaas en ander fruit, of gehakt en in groene salades gegooid. Winterbanaan-appels worden ook in de volksmond geperst tot sap of cider, gekookt tot appelmoes of gebruikt als een subtiele smaakstof in gebakken goederen. Winterbanaanappels passen goed bij karamel, honing, kazen zoals brie, parmezaan, camembert, cheddar of geit, rucola, bosbessen, meloen, peren en kruiden zoals kaneel, nootmuskaat en kruidnagel. Het verse fruit is 1-4 maanden houdbaar op een koele, droge en donkere plaats zoals de koelkast.
Etnische / culturele info
In het midden van de 20e eeuw waren Winterbanaan-appels een speciale variëteit die in fruitmanden werd gebruikt vanwege hun visuele schoonheid en vanwege hun milde, zoete en pittige smaak. Het schenken van fruit in manden is al sinds de oudheid in samenlevingen aanwezig, maar met de uitvinding van cellofaan werd de fruitmand een cadeau dat bloemisten naast bloemen konden verkopen. Winterbananenappelen werden beschouwd als een ongebruikelijke cultivar die opvallend en exotisch was, maar hun uiterlijk leek nog steeds op veel van de variëteiten die op commerciële markten te vinden zijn, wat een gevoel van vertrouwdheid creëerde. De vruchten waren vooral populair in Engeland, omdat het ras moeilijk te telen was in het koude klimaat, waardoor exclusiviteit ontstond. Naast fruitmanden was de variëteit zo gewild bij Engelse families uit de hogere klasse dat grote dozen met appels naar landgoederen in het hele land werden gestuurd.
Geografie / geschiedenis
Winterbananenappelen werden voor het eerst ontdekt in de boomgaard van David Flory in Cass County, Indiana, in het midden van de jaren 1870. Eenmaal geselecteerd, werd het ras verzonden naar Greening Brothers Nursery in Monroe, Michigan, waar het werd gekweekt en in 1890 op de commerciële markt werd gebracht. Winterbananenappels werden op kleine schaal geteeld in British Columbia en Washington en werden populair in Engeland en Duitsland. in de vroege jaren 1900. Tegenwoordig worden Winterbanaan-appels gevonden via gespecialiseerde telers op lokale boerenmarkten en boerderijen. De cultivar wordt ook veel gekweekt in huistuinen als een nieuwe, vers etende appel in de Verenigde Staten, Canada en Europa.
