Sneeuwappels Informatie, recepten en feiten

Beschrijving / smaak

Sneeuwappels zijn ronde, kegelvormige tot ovale vruchten met een symmetrisch uiterlijk. De huid is glad, mat en heeft een geelgroene basis, bedekt met felrode blos en strepen. Onder het oppervlak is het vruchtvlees zacht, wit en knapperig, met een kleine centrale kern gevuld met zwartbruine zaden. Het vruchtvlees kan ook gestreept zijn met rode en roze tinten, afhankelijk van de groeiomstandigheden. Sneeuwappels zijn aromatisch en zouden een aardbei-achtige geur afgeven. De appels hebben ook een zeer zoete, subtiel zure smaak met tonen van kruiden, karamel en wijn.

Seizoenen / beschikbaarheid

Sneeuwappels zijn verkrijgbaar in het midden tot laat in de herfst en kunnen de hele winter worden bewaard.

Actuele feiten

Sneeuwappels, botanisch geclassificeerd als Malus domestica, zijn een erfstukvariëteit die behoort tot de Rosaceae-familie. De zoete vruchten werden voor het eerst in Canada geteeld in het begin van de 18e eeuw en werden al snel een van de meest gecultiveerde variëteiten, genoemd naar het witte vruchtvlees van de appel en de veerkracht bij koud weer. Sneeuwappels hebben in de loop van de geschiedenis ook vele andere namen verdiend, waaronder Fameuse, wat 'beroemd' betekent in het Frans, schoorsteenappels en sneeuwschoorsteenappels. Sneeuwappels worden beschouwd als een dessertvariëteit, voornamelijk vers geconsumeerd, en zijn een van de weinige appelcultivars die zonder verandering of mutatie uit zaad kunnen worden gekweekt. Sneeuwappels hebben ook bekendheid gekregen vanwege hun vermeende banden met de beroemde mcintosh-appel, waarvan wordt aangenomen dat deze een afstammeling is van de erfstukvariëteit.

Voedingswaarde

Sneeuwappels zijn een goede bron van vitamine C, een antioxidant die het immuunsysteem kan stimuleren en de productie van collageen in het lichaam kan verhogen. De appels bevatten ook vitamine K, vitamine B6, riboflavine en mineralen zoals kalium, koper, mangaan en magnesium.

Toepassingen

Sneeuwappels zijn het meest geschikt voor zowel rauwe als gekookte toepassingen zoals bakken, koken en braden. Het zachte vruchtvlees van de appel wordt tentoongesteld wanneer het vers wordt geconsumeerd, uit de hand, of het kan in plakjes worden gesneden en in groene salades en fruitsalades worden gegooid. Sneeuwappels kunnen ook worden gemengd in appelmoes, in sap of cider worden geperst of worden geserveerd met kaas, noten en chocolade als aperitief. Naast verse toepassingen worden sneeuwappels vaak gebakken in taarten, taarten, cakes, muffins en schoenmakers of worden ze gekookt met geroosterd vlees. Sneeuwappels passen goed bij kruiden zoals munt, basilicum en peterselie, specerijen zoals kruidnagel, nootmuskaat en kaneel, fruit zoals bramen, veenbessen, sinaasappels en peren, kazen zoals cheddar, blauw en geit, vanille, aardappelen en pastinaak. Het verse fruit is 1-2 maanden houdbaar als het in zijn geheel en ongewassen wordt bewaard op een koele, droge en donkere plaats, zoals de koelkast.

Etnische / culturele info

Sneeuwappels zijn een integraal onderdeel van de historische folklore in heel Canada en het noordoosten van de Verenigde Staten. In de jaren 1730 werden sneeuwappelbomen geplant rond een nederzetting in de buurt van Lake Champlain, Quebec, maar na de Frans-Indische oorlog, die eindigde in 1763, waren er alleen nog stenen schoorstenen en appelbomen in het gebied van Lake Champlain. Dit gebied werd bekend als Chimney Point, en Snow-appels kregen ook de nieuwe naam Chimney-appels omdat ze bestand waren tegen de vernietiging. In Vermont waren sneeuwappels een favoriete variëteit van de Amerikaanse dichter Robert Frost, die vaak buiten zijn huis over de appelboomgaard schreef. Het gerucht ging dat Frost de sneeuwappelbomen zelf in de boomgaard had geplant en ze het dichtst bij zijn huis plaatste, en vandaag de dag staat er een negentig jaar oude sneeuwappelboom die nog steeds groeit op het terrein van Frost in Vermont.

Geografie / geschiedenis

De historische oorsprong van Snow-appels wordt besproken, waarbij sommige experts de variëteit terugvoeren tot de jaren 1600 in Frankrijk, terwijl andere pomologen geloven dat ze oorspronkelijk zijn ontwikkeld op basis van Franse zaailingen in Canada. De zoete vruchten werden voor het eerst opgetekend in Canada en de Verenigde Staten in de jaren 1700 en werden al snel een van de meest gecultiveerde appels in Franse nederzettingen. Sneeuwappels waren vooral wijdverspreid in Quebec, Canada, waar ze meer dan honderd jaar werden verbouwd, maar de meerderheid van de bomen werd uiteindelijk vernietigd als gevolg van een ziekte en is sinds de verwoesting niet meer populair geworden. Tegenwoordig zijn sneeuwappelbomen een zeldzame variëteit die gelokaliseerd is in speciale boomgaarden en huistuinen. De variëteit wordt niet commercieel geteeld en is te vinden op boerenmarkten in Canada en de Verenigde Staten.