Beschrijving / smaak
Saffraanbloemen groeien uit een ondergrondse knol of bol en hebben dun, bladachtig groen blad, of bladeren die wel zestig centimeter lang kunnen worden. Het loof is niet zelfdragend en kan tijdens het rijpen omvouwen en een treurgewoonte vormen. De bloemen variëren in kleur van licht lavendel tot diep koninklijk paars, en sommige krokusbollen produceren af en toe een puur witte bloem die representatief is voor de oorspronkelijke wilde vorm. Elke bloem heeft typisch vijf bloembladen met drie rode stempels, en in een zeldzame gelegenheid kan een bloem vijf stempels produceren. Saffraanbloemen hebben een zoete, honingachtige geur en de stempels hebben een muskusachtige, hooi-achtige bloemengeur met een aardse smaak.
Seizoenen / beschikbaarheid
Saffraanbloemen zijn verkrijgbaar van herfst tot winter.
Actuele feiten
Saffraanbloemen, botanisch geclassificeerd als Crocus sativus, zijn de bloemen van een vaste plant die tot de Iridaceae-familie behoort. Saffraanbloemen worden gedurende een periode van veertig dagen in de herfst geproduceerd en zijn het meest bekend om hun lange stempels. Wanneer ze worden geplukt, produceren de karmozijnrode stempels de specerijensaffraan, een van de duurste kruiden ter wereld. Er zijn tussen de 150.000 en 200.000 bloemen nodig om één kilo van het kruid te produceren, waarbij elke bloem met de hand wordt geoogst en gestript en vervolgens zorgvuldig wordt gedehydrateerd, wat bijdraagt aan de kostbare prijs. Saffraankruid, ook bekend als roodgoud, wordt het meest gebruikt om voedsel te kleuren en een subtiele aardse smaak te geven. Het kan ook worden gebruikt als kledingverf.
Voedingswaarde
Saffraankruiden bevatten enkele mangaan- en B-vitamines. Het bevat ook crocine, een carotenoïde pigment dat voedsel en kleurstoffen zijn gouden tint geeft.
Toepassingen
Saffraanstempels kunnen vers of gedroogd worden verwerkt en worden gebruikt in gerechten van over de hele wereld. Saffraanrijst, paella, curry's en Italiaanse risotto's zijn allemaal populaire gerechten waarbij saffraan een aparte smaak moet geven. Het wordt ook gebruikt in Marokkaanse saffraankip, lam adobo, bouillabaisse of vissoep, en bornai-e bademjan, een dip van aubergine en yoghurt. Saffraan kan ook worden gebruikt in desserts zoals gebak, brittles, pudding en ijs. Saffraan past goed bij zeevruchten, eieren, vlees zoals lam en gevogelte, aromaten zoals knoflook, gember, venkel en uien, specerijen zoals kardemom, kurkuma en kaneel, fruit zoals sinaasappel, citroen en appels, groenten zoals spinazie en asperges, honing, witte wijn en rozenwater. Gedroogde saffraan blijft tot twee jaar houdbaar in een afgesloten, luchtdichte verpakking op een koele, droge en donkere plaats.
Etnische / culturele info
Saffraan is een van de best gedocumenteerde kruiden en wordt gebruikt in Egyptische, Perzische, Romeinse, Chinese en Indiase culturen. Het werd gebruikt in remedies tegen kater, mazelen en geelzucht, en remedies om zelfs melancholie te genezen. In China wordt saffraan ook gebruikt in parfums, textielkleurstoffen en wordt het als een geschenk aan Boeddha aangeboden. Saffraan wordt nog steeds gezien als een hulpmiddel om de doorstroming van het leven in de traditionele Chinese geneeskunde te stimuleren en wordt tegenwoordig gebruikt om de bloedsomloop en viscositeit van bloed te verbeteren.
Geografie / geschiedenis
De oorsprong van wilde saffraanbloemen is grotendeels onbekend, maar er wordt aangenomen dat ze in de buurt van Griekenland of Perzië zijn ontstaan. De gedomesticeerde saffraanbloem is gemaakt van de wilde variëteit tijdens de bronstijd en werd vervolgens verspreid naar Azië en Europa. Tegenwoordig zijn saffraanbloemen over de hele wereld te vinden in online zaadcatalogi, en het saffraankruid is te vinden in specerijenwinkels en markten in Azië, Europa, Noord-Amerika, Afrika en zuidelijke delen van Australië.
