Witte paardenbloeminformatie, recepten en feiten

Beschrijving / smaak

Pissenlit Blanc is slank, langwerpig blad, gemiddeld 5 tot 25 centimeter lang, die groeien in losse rozetten die zijn verbonden met een enkelvoudige basis. De stengels zijn wit, knapperig, glad en stevig met smalle, lichtgele bladeren. De randen van de bladeren zijn gekarteld met kleine puntjes, ook wel tanden genoemd, en de bladeren hebben ook een knapperige, zachte consistentie. Pissenlit Blanc wordt zonder zonlicht geteeld in de laatste fase van de teelt, die een milde en pittige, subtiel bittere smaak ontwikkelt.

Seizoenen / beschikbaarheid

Pissenlit Blanc is het hele jaar door verkrijgbaar, met een hoogseizoen in het vroege voorjaar tot en met de zomer.

Actuele feiten

Pissenlit Blanc, botanisch geclassificeerd als Taraxacum officinale, is een zeldzaam, speciaal product dat behoort tot de familie Asteraceae. De lichtgele bladeren staan ook bekend als Lion's Teeth, en de naam Pissenlit Blanc vertaalt van het Frans naar 'witte paardenbloem'. Pissenlit Blanc wordt gemaakt door een proces dat bekend staat als forceren, blancheren of bleken, waarbij paardenbloembladeren tijdens de teelt worden bedekt om blootstelling aan zonlicht te voorkomen. Dit blokkeert de productie van chlorofyl in de bladeren, waardoor een lichtgele tint, zachte consistentie en milde smaak ontstaat. Veel verschillende paardebloemvariëteiten kunnen worden gedwongen om Pissenlit Blanc te ontwikkelen, met de meest populaire cultivars, waaronder ameliore geant a forcer, a coeur plein ameliore, tres hatif en vert de montmagny ameliore. Pissenlit Blanc is enigszins uitdagend om te vinden en wordt doorgaans tegen hoge prijzen verkocht vanwege de uitgebreide teeltvereisten. De bleke bladeren zijn vooral populair in Frankrijk, worden in beperkte hoeveelheden op de lokale markten verkocht en worden ook geëxporteerd naar buurlanden in heel Europa.

Voedingswaarde

Pissenlit Blanc is een uitstekende bron van vitamine A en C, dit zijn antioxidanten die de productie van collageen in het lichaam kunnen verhogen en het immuunsysteem kunnen versterken. De bladeren zijn ook een goede bron van vezels, die de spijsvertering kunnen reguleren en bevatten wat zink, kalium, vitamine B9, ijzer en calcium.

Toepassingen

Pissenlit Blanc is het meest geschikt voor rauwe toepassingen, omdat de milde, bittere smaak en zachte consistentie worden getoond wanneer ze vers en uit de hand wordt geconsumeerd. De dunne, knapperige bladeren worden voornamelijk met de hand versnipperd en in groene salades gegooid, in sandwiches gestapeld of als een bed van bladeren onder gekookt vlees geplaatst. Naast verse toepassingen kan Pissenlit Blanc soms in soepen of stoofschotels worden gegooid, licht gebakken met aromaten of als topping op pizza. Pissenlit Blanc past goed bij scherpe kazen zoals blauw, gorgonzola, geit, feta en pecorino, fruit zoals druiven, appels en peren, venkel, tomaten, noten zoals walnoten, pijnboompitten en amandelen, eieren, spek, vis , en eend. De verse groenten zijn 2-3 dagen houdbaar als ze losjes in een plastic zak in de groentelade koelkast worden bewaard.

Etnische / culturele info

Paardebloembladeren worden in veel landen over de hele wereld vaak als een onkruid beschouwd, maar in Frankrijk zijn de planten een favoriet groen geoogst in februari. Er zijn meer dan vijftig soorten paardebloemen in Frankrijk en veel cultivars worden in het wild aangetroffen in weilanden, weilanden, tuinen en wijnmakerijen. Voordat paardebloembladeren werden gebruikt in culinaire toepassingen, werden de bittere bladeren in de volksgeneeskunde gebruikt als een natuurlijk diureticum en bloedreiniger. Jonge paardenbloembladeren worden voornamelijk vers in salades gebruikt, en sommige hoveniers zullen hun eigen Pissenlit Blanc in hun tuinen creëren door de groeiende planten te bedekken om een zachte en mildere consistentie te creëren. Naast de bladeren is de hele paardenbloemplant eetbaar, inclusief de wortels en bloemen. De wortels worden gewoonlijk gedroogd, geroosterd en geroerd in warme dranken zoals koffie, terwijl de bloemen kunnen worden gekookt tot jam, risotto en thee.

Geografie / geschiedenis

Paardebloemen zijn inheems in regio's in Azië en Europa en groeien al sinds de oudheid in het wild. De eerste schriftelijke vermelding van de plant werd gedocumenteerd in de 10e eeuw en in de 19e eeuw werden veel nieuwe culinaire variëteiten ontwikkeld en officieel gekweekt voor de teelt. Tegenwoordig worden zowel wilde als gekweekte paardebloemvariëteiten geforceerd en verkocht als Pissenlit Blanc op lokale markten in Frankrijk, vooral in de noordelijke regio's. De speciaalblaadjes worden ook op kleinere schaal geëxporteerd naar andere landen binnen Europa en worden afgezet op versmarkten. Buiten de lokale markten worden paardenbloembladeren soms geforceerd en geoogst in huistuinen voor culinair gebruik in Europa, Azië, Australië, Afrika en Noord-Amerika.