Beschrijving / smaak
Jagung Manis Merah bestaat uit kleine tot middelgrote kolven, gemiddeld 16 tot 19 centimeter lang, en hebben een langwerpige, cilindrische vorm met stompe, gebogen uiteinden. De kolven zijn bedekt met 14 tot 16 rijen kleine ovale tot langwerpige korrels die stevig, compact en knapperig zijn. De pitten vertonen ook bonte tinten van donkerrood, karmozijnrood en kastanjebruin, die overgaan in wittinten waar de pit zich verbindt met de kolf. Elke pit staat erom bekend dat hij een laag zetmeelgehalte en een hoog suikergehalte bevat, vaak gemiddeld rond de 14% op de BRIX-schaal, wat een maat is voor suiker. Jagung Manis Merah wordt meestal onrijp geoogst als de pitten knapperig en waterig zijn en een zoete en milde smaak hebben. Eenmaal gekookt, zal de smaak dieper worden en de textuur zachter worden, waardoor een subtiele nootachtige ondertoon ontstaat.
Seizoenen / beschikbaarheid
Rode suikermaïs is jaarrond verkrijgbaar.
Actuele feiten
Jagung Manis Merah, botanisch geclassificeerd als Zea mays, is een term die wordt gebruikt voor variëteiten van rode suikermaïs die behoren tot de Poaceae of grasfamilie. De naam Jagung Manis Merah vertaalt uit het Indonesisch en betekent 'rode suikermaïs' en is een algemene omschrijving die wordt gebruikt om veel verschillende cultivars van rode suikermaïs te omvatten die in Indonesië en Maleisië worden geteeld. Suikermaïs is een wijd verbouwd gewas omdat het gemakkelijk te kweken is, lage productiekosten heeft, een kort groeiseizoen heeft en typisch jong geoogst wordt om vers te eten. Het is ook een veelgebruikt gewas om het extra inkomen van de boer te verdienen en wordt in rotatie gezaaid met andere populaire gewassen, waaronder ananas, bananen en zoete aardappelen. Rode suikermaïsvariëteiten worden in Indonesië en Maleisië als zeldzaam beschouwd en worden verkocht tegen bijna het dubbele van de prijs van gewone witte en gele suikermaïsrassen. De gepigmenteerde pitten hebben de voorkeur vanwege hun zoete smaak, zachte en knapperige textuur en nieuwe kleurstoffen en worden voornamelijk vers gebruikt in culinaire toepassingen.
Voedingswaarde
Jagung Manis Merah is een uitstekende bron van foliumzuur, een vitamine B die helpt bij de productie van genetisch materiaal en is een goede bron van vezels om het spijsverteringskanaal te stimuleren en vitamine C om het immuunsysteem te versterken en tegelijkertijd ontstekingen te verminderen. De gepigmenteerde korrels leveren ook mineralen zoals kalium om het vochtgehalte in het lichaam in evenwicht te houden, magnesium om de bloeddruk te reguleren en fosfor om botten en tanden te helpen opbouwen. De rode kleur van de maïs is ontwikkeld op basis van anthocyanen, pigmenten die antioxidantachtige eigenschappen bevatten om de cellen te beschermen tegen externe milieuschade.
Toepassingen
Jagung Manis Merah heeft een zoete smaak en een zachte, knapperige consistentie die het meest geschikt is voor zowel rauwe als gekookte toepassingen, waaronder grillen, stomen, roerbakken, blancheren, pureren en braden. De gepigmenteerde maïs kan worden gebruikt als vervanging in elk recept dat witte suikermaïs nodig heeft, en de pitten kunnen van de kolf worden geschoren en in salades worden gegooid, in salsa worden gesneden of fijngehakt en in sauzen worden gemengd. Jagung Manis Merah kan ook worden geserveerd in soepen en stoofschotels, gestoomd en bedekt met kruiden, of gebakken in pasteitjes. Naast hartige gerechten wordt Jagung Manis Merah vaak gecombineerd met zoete ingrediënten om dessertpuddingen, ijs, custards en pappen te maken. De rode pitten kunnen ook in brood, cakes en koekjes worden gebakken. Jagung Manis Merah combineert goed met aromaten zoals citroengras, knoflook, uien, sjalotten en laos, spinazie, selderij, paprika, wortelen, bloemkool, avocado, kokosnoot en een zoete sojasaus die bekend staat als ketjap manis. Suikermaïs heeft een kortere houdbaarheid dan andere maïsvariëteiten, omdat de suikers vaak worden omgezet in zetmeel, waardoor de zoete smaak van maïs verloren gaat. Als de korrels nog op de kolf zitten, moeten ze met intacte kaf in de koelkast worden bewaard. Kernels die uit de kolf zijn verwijderd, moeten in een afgesloten container worden bewaard en maximaal een week in de koelkast worden bewaard. Bevroren pitten blijven 3 tot 6 maanden goed.
Etnische / culturele info
Jagung manis, in het Engels vertaald naar 'suikermaïs', is een populair straatvoedsel dat in heel Indonesië als middagsnack wordt geserveerd. Suikermaïs is een veelzijdig ingrediënt dat kan worden gecombineerd met zowel zoete als hartige ingrediënten om wisselende gerechten te creëren. Een van de meest populaire snacks op straat is bakwan jagung, oftewel maisbeignets. De kleine, knapperige pannenkoekachtige snacks worden traditioneel gemengd met suikermaïs, knoflook en een soort groente zoals paprika of selderij om een smaakvol beslag te creëren dat vervolgens wordt gebakken. De beignets worden traditioneel geserveerd met azijndips of chilisaus en kunnen gemakkelijk onderweg worden meegenomen. Suikermaïs wordt ook vaak bedekt met boter en geserveerd in kleine kopjes. Deze snackbekers kunnen worden overgoten met kokosmelk, kaas, barbecuesaus of elke andere saus die de verkoper bij zich heeft. Naast hartig straatvoedsel wordt suikermaïs gemengd tot suikermaïsijs, een favoriete verkoelende snack voor kinderen op warme dagen.
Geografie / geschiedenis
Jagung Manis Merah-cultivars zijn afstammelingen van oude maïsvariëteiten die zijn gemaakt door het kruisen van inheemse soorten uit Zuid-Amerika, met name Peru, met andere grasfamiliegewassen die in het wild voorkomen in Midden-Amerika. Na verloop van tijd werden deze soorten selectief gefokt om de gewenste kenmerken te vertonen en werden ze geïntroduceerd in Noord-Amerika. Inheemse Amerikaanse stammen breidden de teelt verder uit, ontdekten een zoete mutatie in de velden en ontwikkelden meerdere soorten suikermaïs en veldgraan. Maïs werd later wereldwijd verspreid door Europese ontdekkingsreizigers en werd verondersteld in de 16e eeuw door Nederlandse en Portugese kolonisten in Maleisië en andere regio's van Zuidoost-Azië te zijn geïntroduceerd. Toen suikermaïs eenmaal een geliefd maisoort werd voor vers eten en inblikken over de hele wereld, werden veel nieuwe hybride variëteiten gecreëerd, waaronder rode suikermaïs, om verbeterde smaak, uiterlijk en groei-eigenschappen te demonstreren. Jagung Manis Merah is een algemene beschrijving van meerdere soorten rode suikermaïs die in Maleisië en Indonesië worden verbouwd. Veel van deze variëteiten werden geïmporteerd via zaden uit de Verenigde Staten, maar sommige rode suikermaïsvariëteiten werden selectief gekweekt via onderzoeksprogramma's in Zuidoost-Azië in de 19e en 20e eeuw om gewassen te telen die beter geschikt waren voor het vochtige, tropische klimaat in de regio. Tegenwoordig is Jagung Manis Merah te vinden op lokale markten in Maleisië en Indonesië en wordt het beschouwd als een zeldzamere soort suikermaïs in vergelijking met witte suikermaïs.
