Wild Carrot (Queen Anne's Lace) Informatie, recepten en feiten

Beschrijving / smaak

Wilde wortel ontwikkelt tijdens het eerste groeiseizoen een cirkelvormig cluster van delicate gevederde bladeren. Het jaar daarop komt een harige bloemsteel van ongeveer een meter hoog uit de centrale basis van bladeren. Het is bekroond met platte trossen witte kanten bloesems die meestal een donkerpaarse bloem in het midden hebben. De eetbare penwortel is wit en ruikt naar een wortel, variërend van 5-20 centimeter lang. De eetbare bladeren hebben ook een smaak en geur die lijkt op die van wortel. Wilde wortelwortel is taaier en heeft een sterkere smaak dan conventionele wortelen, en is het beste wanneer ze laat in de herfst en in de lente worden verzameld.

Seizoenen / beschikbaarheid

Wilde wortel is van zomer tot herfst verkrijgbaar. De wortel is het hele jaar door verkrijgbaar.

Actuele feiten

Wilde wortel is ook algemeen bekend als Queen Anne's Lace of Bird's Nest. Het is een tweejarige plant die botanisch is geclassificeerd als Daucus carota en een lid van de Peterselie-familie (Apiaceae of Umbelliferae). De plant is volledig eetbaar en heeft sterke banden met kruidengeneeskunde, sommigen beweren zelfs dat het een afrodisiacum is. Zorg er bij het foerageren van Wild Carrot voor dat u zeker bent van de identificatie ervan, want het heeft giftige looks. Wilde wortel heeft harige stengels en groeit in droge velden, terwijl Water Hemlock, een van de dodelijkste planten van Noord-Amerika, een gladde steel heeft en in moerassen groeit.

Voedingswaarde

Wilde wortelzaden zijn een diureticum en een stimulerend middel, en de wortels worden gebruikt als behandeling voor geelzucht en draadwormen. De penwortel mist enige oranje pigmentatie en is daarom vrij van bètacaroteen.

Toepassingen

De wortels van wilde wortel zijn eetbaar en het lekkerst als ze worden gekookt, omdat ze dun en vezelig zijn als ze rauw zijn. De wortels kunnen zelfs worden gedroogd, geroosterd en vermalen tot poeder voor een koffiesurrogaat. De bloemen zijn ook een culinaire verwennerij. Ze kunnen als een hele tros worden gebakken, geweekt voor een kruidenthee of worden gebruikt om eenvoudige siropen en azijn te aromatiseren. De bladeren zijn ook eetbaar en bieden een heerlijke kruidenwortelsmaak aan bouillon en soepen. Wilde wortelzaden zijn zeer aromatisch en kunnen worden gedroogd en als specerij worden gebruikt.

Etnische / culturele info

De Mohegan-indianen dompelden de bloemen in thee als diabetesbehandeling. De vroege Engelsen beweerden dat de kleine, paarse, centrale bloemen niet alleen effectief waren tegen diabetes, maar ook een afrodisiacum. Koningin Anne van Engeland droeg een kanten hoofdtooi waarvan sommigen dachten dat het leek op het delicate bloemencluster van wilde wortel, waardoor het zijn meer poëtische naam kreeg: het kant van koningin Anne.

Geografie / geschiedenis

Wilde wortel is ontstaan in Europa en West-Azië en groeit nu in het grootste deel van Noord-Amerika. Wilde wortel groeit in rotsachtige grond, zand en klei. Het gedijt in de volle zon tot halfschaduw en wordt vaak aangetroffen in overwoekerde velden en verstoorde gebieden.