Strawberry Leaves Informatie, recepten en feiten

Beschrijving / smaak

Wilde aardbeibladeren zijn klein tot middelgroot en zijn plat en langwerpig van vorm, gemiddeld 4-5 centimeter breed. Het donkergroene blad is mat, heeft zijdeachtige haren aan de onderzijde en heeft getande of gekartelde randen. De bladeren groeien in groepjes van drie aan harige stengels die wel 10-15 centimeter hoog kunnen worden. Wilde aardbeibladeren groeien aan een hangende plant die zich laag bij de grond uitspreidt op horizontale lopers die in wortels veranderen om nieuwe planten te creëren. De planten zijn ook te herkennen aan hun kleine witte bloemen en rode vruchten. Wilde aardbeibladeren hebben een milde, fruitige smaak met frisse grasachtige, kruidige tonen en een licht samentrekkende afdronk.

Seizoenen / beschikbaarheid

Wilde aardbeibladeren zijn verkrijgbaar in het voorjaar tot en met de zomer.

Actuele feiten

Wilde aardbeibladeren, botanisch geclassificeerd als Fragaria vesca, groeien aan een vaste plant die wel twintig centimeter hoog kan worden en die behoort tot de Rosaceae of rozenfamilie. Wilde aardbeiplanten groeien vaak langs trottoirs, velden en randen van beboste gebieden. Er zijn meer dan twintig verschillende soorten aardbeien en alle delen van de plant, inclusief de bladeren, het fruit en de stengel, kunnen medicinaal worden gebruikt. Wilde aardbeibladeren worden vaak overschaduwd door het felrode fruit. Aardbeibladeren zijn zeer voedzaam en een belangrijk ingrediënt in natuurlijke medicijnen en cosmetica.

Voedingswaarde

Wilde aardbeibladeren zijn een uitstekende bron van ijzer, antioxidanten, vitamine C, K en een polyfenolische verbinding genaamd tannine. Ze bevatten ook ellaginezuur dat het immuunsysteem stimuleert.

Toepassingen

Wilde aardbeibladeren kunnen worden geconsumeerd in zowel rauwe als gekookte toepassingen, zoals koken. Sommigen beschouwen de bladeren als onaangenaam als ze rauw worden gegeten, maar anderen gebruiken de verse bladeren in salades. Wilde aardbeibladeren worden het meest geconsumeerd als thee van verse of gedroogde bladeren. Na vijf minuten weken, kan de thee worden genoten als een cafeïnevrije drank of als een tonicum om spijsverteringsproblemen te behandelen en ontstekingen te verminderen. De thee kan ook worden gecombineerd met bruine suiker om een siroop te creëren die een zuivere, kruidige noot toevoegt aan aardbeidesserts of een zoet element aan saladedressings. Wilde aardbeibladeren passen goed bij veel van dezelfde smaken als het fruit, waaronder amandel, mascarpone, zure room, framboos, meloen, sinaasappel, vanille en balsamicoazijn. Wilde aardbeibladeren moeten onmiddellijk vers of gedroogd worden gebruikt voor later gebruik. Het wordt niet aanbevolen om te bewaren en te gebruiken als het licht verwelkt is.

Etnische / culturele info

De Blackfoot-, Cherokee-, Ojibwa- en Iroquois-stammen in Noord-Amerika gebruikten wilde aardbeibladeren als ontsmettingsmiddel en als behandeling voor maagdarmproblemen. De plant als geheel wordt als antiseptisch beschouwd vanwege de grote hoeveelheden tannines, en de bladeren werden vaak gekookt en geconsumeerd om het bloed te helpen zuiveren. De stammen kauwden, droogden of mengden de geplette bladeren met andere ingrediënten om op zweren en brandwonden aan te brengen. Naast de bladeren werd de vrucht ook gebruikt voor een gezondheidsbooster en werd de geur van de plant gebruikt om dieren in het wild aan te trekken voor de jacht.

Geografie / geschiedenis

Wilde aardbeien komen oorspronkelijk uit Noord-Amerika en groeien al sinds de oudheid. Tegenwoordig zijn wilde aardbeiplanten te vinden in Europa, Noord-Amerika, Azië en Australië en de bladeren zijn te vinden in het wild of op geselecteerde versmarkten.