Informatie, recepten en feiten over kaasjeskruid

Beschrijving / smaak

Kaasjeskruid produceert hartvormige of gelobde bladeren op lange slanke stelen. Het Mallow-kruid produceert ook bijna het hele jaar door bloemen, die eetbaar zijn en variëren van wit tot lichtroze en lavendel. De hele plant is eetbaar inclusief de stengels, zaden en wortels. De bladeren van kaasjeskruid bieden een milde groene smaak die lijkt op groene snijbiet.

Seizoenen / beschikbaarheid

Kaasjeskruid is beschikbaar in de winter en het vroege voorjaar.

Actuele feiten

Kaasjeskruid, botanisch bekend als Malva parviflora, is ook bekend als Little Mallow, Egyptian Mallow en Cheeseweed. Het kruid Mallow is geclassificeerd als een breedbladige plant en een lid van de Malvaceae-familie, samen met katoen, okra en hibiscus. De bijnaam, Cheeseweed, komt van het zaad met de vrucht van de Mallow-plant die lijkt op een klein wiel van kaas dat in partjes is gesegmenteerd. Hoewel kaasjeskruid lange tijd een populair kruid is in Europa en het oostelijke Middellandse Zeegebied in Amerika, staat kaasjeskruid voornamelijk bekend als een invasieve plant, hoewel het steeds populairder wordt bij verzamelaars vanwege zijn culinaire eigenschappen.

Toepassingen

Kaasjeskruid kan worden gebruikt als vervanging waar groenten nodig zijn in gekookte en rauwe bereidingen. Verse bladeren kunnen worden toegevoegd aan salades of verwerkt in wraps en saladebroodjes. De bladeren van Kaasjeskruid zijn van nature slijmerig en kunnen worden gebruikt als verdikkingsmiddel in soepen, stoofschotels en curries. Ze kunnen worden gehakt en toegevoegd aan rijst, omeletten en groenteburgers of worden gebruikt als stoofgroente. In Griekenland en Turkije worden de bladeren vaak gebruikt als vervanging voor druivenbladeren bij het maken van dolma's. In Marokko worden de bladeren gekookt met andere groenten om een kruidenjam voor brood te maken. Om de vage textuur van kaasjeskruidblaadjes te temmen, blancheert u ze voor gebruik.

Etnische / culturele info

De familienaam Mallow komt van het Griekse woord malassein, wat 'verzachten' betekent, een knipoog naar de zachte, harige bladeren en stengels en naar de slijmerige eigenschappen van veel van de planten in deze familie. In Mexico worden de bladeren veel gebruikt bij het maken van sauzen. In het Midden-Oosten is kaasjeskruid de basis van een veel voorkomende soep die bekend staat als molukhia of mulukhiy, ook wel bekend als kaasjeskruid soep / stoofpot. Kaasjeskruid wordt ook in religieuze teksten genoemd, in de Bijbel wordt het chalamut en chalamit genoemd. In de islamitische cultuur staat het bekend als khubeza, wat het woord is voor brood in het Arabisch, een naam die wordt gegeven om het lange tijdsbelang van kaasjeskruid als een hoofdvoedsel in de cultuur weer te geven.

Geografie / geschiedenis

Inheems in Eurazië, het foerageren van kaasjeskruid voor gebruik als voedselbron dateert uit de oudheid. Van kaasjeskruid is gedocumenteerd dat het al sinds 6000 voor Christus wordt gebruikt. Het is lange tijd een voedselbron geweest in het Midden-Oosten en wordt tegenwoordig nog steeds in de volksmond gebruikt voor culinaire doeleinden in Egypte, Griekenland, Turkije, Italië, Israël en Syrië. Mallow werd in de 19e eeuw via Europa in de Verenigde Staten geïntroduceerd, hoewel het nog niet van de grond is gekomen in de culinaire scene en vooral wordt beschouwd als een landbouwwiet. In de Verenigde Staten komt het vaak voor in wijngaarden, tuinen, boerderijen, grasvelden, bergen, boomgaarden, langs bermen en op andere verstoorde percelen. Groeien als eenjarige, tweejaarlijkse of kortlevende vaste plant Kaasjeskruid reproduceert door zaad en kan in de meeste omstandigheden gedijen, gezien het feit dat het een vochtige grond heeft. Wanneer het groeit in stikstofrijke grond, loopt het het risico overtollige nitraten te absorberen die niveaus kunnen bereiken die giftig zijn voor runderen, paarden, schapen en pluimvee. Daarom moet voorzichtig worden omgegaan met het kweken van kaasjeskruid rond boerderijdieren.