Beschrijving / smaak
Rukam-vruchten zijn kleine, ronde tot ovale bessen met een gemiddelde diameter van 1 tot 2 centimeter, die in losse trossen aan de takken van de boom hangen. De schil van de vrucht is strak, glad en stevig en rijpt van groen met een rode blos naar bonte tinten paars tot donkerrood als ze rijp zijn. Onder het oppervlak is het vruchtvlees bleekgeel tot wit met een knapperige en waterige consistentie en omhult het een lang plat zaad dat lijkt op een olijvenpit. Als ze onvolwassen zijn, zijn de vruchten samentrekkend, hard en knapperig, met een textuur die lijkt op die van een appel. Naarmate Rukam-vruchten rijpen, wordt het vruchtvlees zachter en ontwikkelt het een licht zoete, zure en zure smaak.
Seizoenen / beschikbaarheid
Rukam-vruchten zijn in de zomer verkrijgbaar in Azië en Zuidoost-Azië.
Actuele feiten
Rukam-vruchten, botanisch geclassificeerd als Flacourtia rukam, zijn kleine, tropische bessen die behoren tot de Flacourtiaceae-familie. Ook bekend als Indiase pruimen, Indiase pruimen, koffiepruimen en Runeala-pruimen, zijn er meer dan negentig verschillende soorten fruit die over het algemeen als Rukam worden bestempeld in dorpen in Azië en Zuidoost-Azië. Elke variëteit kan kleine verschillen vertonen in kleur, grootte en zoetheid, en hoewel de vruchten plaatselijk 'pruimen' worden genoemd, zijn ze niet verwant aan en lijken ze niet op vruchten van het Prunus-geslacht. Rukam-vruchten worden niet commercieel gekweekt en worden meestal in het wild aangetroffen of gekweekt in huistuinen, geliefd om hun medicinale aard.
Voedingswaarde
Rukamvruchten zijn een goede bron van vezels, die de spijsvertering kunnen stimuleren en helpen bij het verwijderen van ongewenste gifstoffen uit het lichaam. De bessen bevatten ook vitamine A en wat calcium, kalium, ijzer en fosfor.
Toepassingen
Rukam-fruit heeft een zure, zoete en zure smaak die vers, uit de hand kan worden gegeten of met toegevoegde ingrediënten kan worden gekookt voor een zoetere smaak. Onrijpe, stevige vruchten kunnen worden bestrooid met zout, suiker of chilipoeder, of in rujak worden gesneden als een knapperig ingrediënt. Het is belangrijk op te merken dat de pit niet eetbaar is en voor het eten moet worden verwijderd. Naarmate Rukam-vruchten rijpen, kunnen ze tussen de handpalmen worden gerold om eventuele resterende adstringentie in het vruchtvlees te verwijderen. Het zachte, rijpe vlees kan worden gekookt tot een saus met kruiden, gekookt tot jam, compotes en gelei, of gestoofd met suiker tot een zoet dessert. Rukam-vruchten kunnen ook worden gedroogd of gepekeld voor langdurig gebruik. Rukamvruchten passen goed bij aromaten zoals knoflook en gember, kruiden zoals kurkuma, komijn, kardemom, kaneel en chilipoeder, en fruit zoals citrus, passievrucht en kokos. De kleine vruchten zijn bij kamertemperatuur maximaal twee weken houdbaar en in de koelkast maximaal zeven weken. Rukam-vruchten kunnen ook in hun geheel worden ingevroren of tot pulp worden gepureerd voor langdurige opslag.
Etnische / culturele info
In India gebruiken veel plattelandsdorpen Rukam-fruit als natuurlijk medicijn. In traditionele Ayurvedische praktijken wordt aangenomen dat de vruchten helpen bij de gezondheid van het oog, een bron van energie voor het lichaam vormen en helpen bij het reguleren van de stoelgang. De zaden worden ook vermalen tot een poeder met andere kruiden en plaatselijk aangebracht om pijn te verminderen. Naast de vruchten wordt het hout van de Rukam-boom door dorpen gebruikt voor het maken van meubels, gereedschappen en gebruiksvoorwerpen.
Geografie / geschiedenis
Rukam-vruchten groeien al sinds de oudheid in het wild en komen oorspronkelijk uit regio's in Azië en Zuidoost-Azië. De vruchten worden vaak geassocieerd met India, worden gefokt uit tropische bossen en worden al duizenden jaren zowel medicinaal als culinair gebruikt. Tegenwoordig zijn Rukam-fruit nog steeds gelokaliseerd in Azië en Zuidoost-Azië, gefoerageerd of verkocht via lokale markten.
