Beschrijving / smaak
Mijnwerkersla is klein van formaat en bestaat uit slanke, hangende wijnstokken met ronde, schijfachtige bladeren. De zachte, knapperige bladeren hebben een gemiddelde diameter van 2-15 centimeter en groeien in een rozetpatroon, dat van vorm verandert van lans, hartvormig naar rond naarmate de plant rijpt. De bladeren zijn ook heldergroen en gaan over naar dieprood als ze drogen bij warm weer. De centrale stengel is bleekgroen, glad en delicaat, en in de lente vormen zich kleine roze of witte bloemen in het midden van het blad. De wijnstokken zijn ook slank en variëren van 5-40 centimeter hoog terwijl ze zich over de grond verspreiden. Mijnwerkersla is knapperig, mild en zoet, met een subtiele aardsheid.
Seizoenen / beschikbaarheid
In het voorjaar is er mijnwerkerssla verkrijgbaar.
Actuele feiten
Mijnwerkersla, botanisch geclassificeerd als Claytonia perfoliata, is een eenjarige achterblijvende wijnstok die lid is van de familie Montiaceae. Ook bekend als Winter Postelein, Indiase sla en Spring Beauty, wordt Minersla meer in het wild gevonden dan gecultiveerd en groeit overvloedig in schaduwrijke gebieden in salie aan de kust, velden, tuinen, bossen en bossen. Mijnwerkerssla is favoriet bij verzamelaars en hoveniers vanwege de snelle groei, het vermogen om meerdere keren per seizoen te worden geoogst en de knapperige, zoete smaak die zowel in verse als gekookte toepassingen kan worden gebruikt.
Voedingswaarde
Mijnwerkersla is een uitstekende bron van vitamine C en vitamine A en bevat ook ijzer, bètacaroteen en proteïne.
Toepassingen
Mijnwerkersla is het meest geschikt voor zowel rauwe als gekookte toepassingen zoals stomen, koken, roerbakken of sauteren. Minersla wordt op dezelfde manier gebruikt als spinazie en wordt het meest vers gebruikt in salades met andere groenten of op voorgerechtborden als eetbare garnering. Het kan ook worden gekookt en geserveerd met vleesgerechten, gecombineerd met andere lentegroenten, in soepen worden gemengd of aan pesto worden toegevoegd. De bloemen, bladeren en stengels zijn allemaal eetbaar en kunnen in delicate smaken worden gekookt om de milde smaak niet te overheersen. Mijnwerkersla past goed bij cantharellen en morieljes, wilde hellingen, grapefruit, bloedsinaasappels, kumquats, nieuwe aardappelen, groene knoflook, scapes, lentekruiden zoals peterselie, munt en rucola, verse kippen- en eendeneieren en koemelkkazen. De bladeren zijn 3-4 dagen houdbaar als ze in een afgesloten bakje met een vochtige papieren handdoek in de groentelade van de koelkast worden bewaard.
Etnische / culturele info
Mijnwerkersla dankt zijn naam aan de arbeiders die tijdens de Gold Rush naar Californië reisden. Omdat ze een bron van vitamine C nodig hadden, ontdekten goudzoekers al snel van de indianen dat Minersla zowel rauw als gekookt kon worden geconsumeerd om scheurbuik en andere vitamine C-gerelateerde problemen te voorkomen. Goudzoekers aten de plant in overvloed, omdat hij op grote schaal in het wild werd aangetroffen in Californië. Tegenwoordig is Minersla ook een bron van voedsel voor dieren, een graasbron voor griezels, massale vogels, kwartels, duiven en vee.
Geografie / geschiedenis
Mijnwerkersla komt oorspronkelijk uit de westelijke kust- en berggebieden van Noord-Amerika en werd eind 1700 naar Europa verspreid toen het werd teruggebracht van een expeditie naar de nieuwe wereld. Tegenwoordig wordt Minersla veel in het wild gevonden en bij speciaalzaken in Noord-Amerika, Midden-Amerika, Europa en Australië.
Recept Ideeën
Recepten met Miners Lettuce. Een daarvan is het gemakkelijkst, drie is moeilijker.
