Beschrijving / smaak
De Ichang papeda is een struikachtige, groenblijvende boom die gemiddeld tussen de 4 en 5 meter hoog wordt. De bladeren verschillen van alle andere papeda-variëteiten doordat ze extreem lang en smal zijn met een dubbele vleugelvorm. De vrucht is klein en bolvormig met een ietwat langwerpige vorm en ongeveer 4 tot 5 centimeter in doorsnede. Als het onrijp is, heeft het oppervlak een diep kiezelachtige textuur en een donkergroene kleur, maar naarmate de vruchten volledig rijpen, worden ze glad en geel. Onder de taaie dikke korst is er vrijwel geen eetbaar vruchtvlees, maar een vrij droog kernachtig interieur met zeer grote zaden. Hoewel meestal oneetbaar, heeft de Ichang-papeda een zeer geurige schil en levert af en toe sap op dat lijkt op dat van een citroen.
Seizoenen / beschikbaarheid
De Ichang papeda is verkrijgbaar tot laat in de herfst en winter.
Actuele feiten
De Ichang-papeda is een oude citrusvariëteit afkomstig uit het zuidwesten en westen van centraal China, met name Yichang in de provincie Hubei, de stad waarvan de naam is afgeleid. Het is botanisch geclassificeerd als Citrus ichangensis en een lid van het ondergeslacht, Papeda, het oudste en meest primitieve type citrus dat bekend staat om zijn extreme koude tolerantie. De vrucht van de Ichang-papeda is ongelooflijk scherp en bijna volledig zonder sap, en wordt zelden alleen gegeten, maar is eerder nuttig voor het aromatiseren van voedsel en cosmetica vanwege het rijke oliegehalte.
Voedingswaarde
Zoals de meeste citrusvariëteiten is de Ichang-papeda rijk aan vitamine C.
Toepassingen
Hoewel te bitter om op zichzelf te eten, kan de Ichang-papeda worden gebruikt als vervanger van citroen, maar alleen als hij erg rijp is. Vaker wordt het gewaardeerd om zijn aromatische olie die op dezelfde manier als andere citrusschillen kan worden gebruikt om een zeer geconcentreerde smaak toe te voegen aan alles, van marinades tot ijs.
Etnische / culturele info
De Ichang-papeda wordt in de traditionele Chinese geneeskunde gebruikt, maar ook als haarwassing in combinatie met kokosolie.
Geografie / geschiedenis
Oorspronkelijk een in het wild groeiende boom in de moessonregio's van Japan en China, is de papeda de vader van zowel de yuzu als de huidige linde. Tegenwoordig groeit de gedomesticeerde Ichang-papeda in bijna elk gematigd klimaat wereldwijd, en is misschien de meest koudetolerante soort van de hele citrusfamilie, in staat om temperaturen zo laag als 10 graden F te weerstaan.In 1926 Walter Tennyson Swingle, een landbouwkundige botanicus die gespecialiseerd in citrus, bracht eerst de Ichang-papeda naar Amerika met de hoop meer koudebestendige hybriden te kweken.
