Beschrijving / smaak
Paardestaart is een rietachtige plant die typisch 6 meter hoog wordt met holle gecanneleerde stengels en gevederde takken. Het plant zichzelf voort in grote kolonies door middel van kruipende wortelstokken die ongelooflijk veerkrachtig zijn, waardoor het in sommige gebieden wordt gecategoriseerd als een invasieve onkruid. In het vroege voorjaar vertoont paardestaart kleine bruine scheuten met een wervelende kegel aan de bovenkant, die sporen bevat. Op volwassen leeftijd geven de kegels hun sporen af en wordt de plant legergroen. De jonge eetbare bruine scheuten hebben een smaak die lijkt op asperges. Zorg er bij het foerageren altijd voor dat de exemplaren worden verzameld uit een bron van schoon water en een niet-verontreinigde omgeving.
Seizoenen / beschikbaarheid
In het wild is Heermoes in het voorjaar verkrijgbaar.
Actuele feiten
Paardestaart is botanisch geclassificeerd als Equisetum arvense, maar wordt ook vaak aangeduid als Bottlebrush, Foxtail, Pinetop, Jointed Rush, Horse Pipe, Mare's Tail of Snake Grass. Het is een oude plant waarvan de enorme Paleozoïsche voorouders dateren van vóór het menselijk bestaan. De kleinere, huidige soort is een veelzijdige wilde eetbare soort met zowel medicinale als culinaire toepassingen. Het biedt eetbare geelbruine vruchtbare scheuten vroeg in het seizoen en vervolgens oneetbare groene stengels die later verschijnen en geneeskrachtige eigenschappen bieden. Het rijke silicagehalte is ook geïmplementeerd als natuurlijk schuurpapier.
Voedingswaarde
Paardestaart is uitstekend geschikt voor de behandeling van osteoporose. Het heeft een hoog silicagehalte, dat het lichaam helpt calcium te fixeren, een noodzakelijk proces voor het herstellen van botten, collageen en ander lichaamsweefsel. Er moet ook worden opgemerkt dat het thiaminase bevat, een enzym dat vitamine B1-voorraden in het lichaam vernietigt, en daarom met mate moet worden gebruikt.
Toepassingen
De eerste jonge scheuten van Heermoes kunnen worden geprepareerd als aspergesvervanger. Ze moeten dicht bij de grond worden afgeknepen en vervolgens worden schoongemaakt van de bruine, papierachtige omhulling die elk knooppunt omgeeft. De zachte groei tussen de knooppunten wordt traditioneel vers gegeten ondergedompeld in olie, maar het kan ook worden gesneden en toegevoegd aan soepen of sautés. Foraged paardestaart complimenteert boter, olijfolie, citroen, harde kazen, eiergerechten, noten en champignons, vooral morieljes.
Etnische / culturele info
Jonge paardenstaartscheuten waren een delicatesse voor de Coast Salish People of the Pacific Northwest. In de tweede eeuw na Christus gebruikte de Romeinse arts en filosoof Galenus paardestaart om artritis, nier- en blaasproblemen te verhelpen. De Chinezen gebruiken het om koorts te koelen en als remedie tegen oogontstekingen zoals conjunctivitis en hoornvliesaandoeningen, dysenterie, griep, zwellingen en aambeien.
Geografie / geschiedenis
Paardestaart is een afstammeling van gigantische prehistorische planten die miljoenen jaren geleden groeiden in enorme paardenstaartbossen die een hoogte van 30 meter bereikten. Tegenwoordig is het meestal een wetlandsoort, maar kan ook voorkomen in de drogere habitats van bossen, velden, weilanden, verstoorde gebieden, bermen en spoordijken. Het verdraagt lichte vorst, maar zal afsterven bij langdurige blootstelling aan temperaturen onder het vriespunt.
Recept Ideeën
Recepten met paardestaart. Een daarvan is het gemakkelijkst, drie is moeilijker.
| Squamish Valley Farm | Hallo Fidelity Fiddle Heads en Horse Tail | |
| Sterrenkoks | Kakure Ume (Red Sea Bream Milt, Ume en Horsetail Shoots) |
