Honingdauw Nectarines Informatie, recepten en feiten

Beschrijving / smaak

Honingdauwnectarines zijn klein, gemiddeld tussen de 7 en 8 centimeter in diameter. Ze hebben een ronde, licht hartvormige vorm en een centrale groef die loopt van de stengel tot de punt van de vrucht. Honingdauwnectarines hebben een zeer bleke tot lichtgroene schil, net als de groen getinte meloen met dezelfde naam. Het vruchtvlees is lichtgroen, vlezig en sappig, met een zoete smaak. De pit in het midden van het fruit is vrij van het vruchtvlees en komt gemakkelijk los.

Seizoenen / beschikbaarheid

Honingdauwnectarines zijn gedurende korte tijd verkrijgbaar in de midden- tot de late zomer.

Actuele feiten

Ondanks zijn naam is de honingdauwnectarine geen kruising tussen een honingdauwmeloen en een nectarine. In feite is het een kruising tussen verschillende nectarines met wit vruchtvlees en een nectarinesoort met een bleke huid. Botanisch bekend als Prunus persica nucipersica, wordt gezegd dat vroege nectarinesoorten een groene of bleke huid hadden. Pas na de jaren vijftig werd de rode blos op een nectarine een symbool voor rijpheid en daarom een gewenste eigenschap. Groene nectarines komen vaker voor in achtertuinen dan in winkels. Een online trend suggereert dat de illusoire honingdauw-nectarine om de paar jaar in geselecteerde winkels en tussen de recensies van online bloggers en fijnproevers opduikt.

Voedingswaarde

Honingdauwnectarines zijn een goede bron van vitamine A, B, C en E. Ze zijn ook een bron van vezels, calcium, magnesium en kalium. De vruchten bevatten foliumzuur, ijzer en sporen van vitamine K.

Toepassingen

Honingdauwnectarines worden meestal vers gegeten, deels vanwege hun hardsteenachtige aard, smaak en grootte. De groen gekleurde steenvruchten vormen een unieke toevoeging op kaas- of crudité-schalen. Voeg gesneden fruit toe aan smoothies of sapmixen. Gebruik honingdauwnectarines om een koolsla te maken voor vistaco's, varkensvlees of kipgerechten. Combineer honingdauwnectarines met zomermeloenen, bessen en andere soorten steenfruit. Fleur op met citrus of kook met uien, knoflook en hebs voor een compote. Honingdauwnectarines rijpen snel bij kamertemperatuur en kunnen maximaal een week worden gekoeld.

Etnische / culturele info

Groene nectarines zijn zeldzaam en zijn meestal niet commercieel levensvatbaar. De eerste opname van een nectarine met een groene huid was in 1763 onder de naam Peterborough, een variëteit in het late seizoen uit Engeland. Een andere variëteit, Siciliaanse nectar genaamd, is een vastzittende variëteit die alleen op de hellingen van Mt. Etna. In het Italiaans wordt het ‘sbergia’ of ‘sberberia’ genoemd. Omdat ze verkrijgbaar zijn in de maand augustus, worden ze ook wel ‘Madonna van de Madonna’ of Madonna d’Agosto genoemd. Een andere nectarinevariëteit met een bleke huid die in de Middellandse Zee wordt aangetroffen, wordt milorodaxino of 'appel-perzik' genoemd. Deze variëteiten stammen waarschijnlijk af van nectarinesoorten met een lichte huid die door de Arabieren in de 10e eeuw naar het Middellandse Zeegebied zijn gebracht.

Geografie / geschiedenis

Men nam aan dat honingdauwnectarines het resultaat waren van de kruising van twee andere bleke nectarinesoorten met een groene huid. Ze zouden eind jaren negentig zijn ontwikkeld door David Kamada. De oudervariëteiten waren natuurlijke mutaties, of sporten, die op de takken van verschillende cultivars groeiden. ‘Sport’ toont vaak de genetische overblijfselen van oude variëteiten. Kamada was betrokken bij de teelt en het beheer van Ito Packing Co., een eenmalig, door een familie gerund fruitverpakkingsbedrijf in de San Joaquin Valley. De familie was een van de eersten die een groene nectarinesoort uit Californië verdeelde. De nectarine met een bleke huid wordt eerder gezien in een boomgaard in de achtertuin of op een lokale boerenmarkt in Californië. Honingdauwnectarines worden niet regelmatig commercieel geproduceerd en zijn eerder een noviteit. Alle perziken en nectarines vinden hun oorsprong in Zuidoost-Azië.