| Oogst trots |
Beschrijving / smaak
Witte bloedperziken hebben een unieke uitstraling. In het begin is hun huid groen en wit, gevlekt met een rode blos. Naarmate ze volwassen worden, krijgen de vruchten een dieprode schil. De middelgrote tot grote perziken zijn bedekt met een dik wit dons, waardoor de rijpe vruchten een mahoniehouten afdronk krijgen. De perziken geven een roosachtig aroma af als ze rijp zijn. Afhankelijk van het klimaat en de groeiomstandigheden kan het vruchtvlees variëren van crèmewit met rode vlekken in en rond de pit tot een rijk, volledig bietenrood. Het vruchtvlees is stevig maar wordt snel zacht als het rijp is. Witbloedperziken bieden een zoete smaak met een evenwichtige zuurgraad en tonen van bessen en zwarte kersen. Rijpe perziken zijn erg sappig.
Seizoenen / beschikbaarheid
Witbloedperziken zijn gedurende de nazomer voor een korte periode verkrijgbaar.
Actuele feiten
Witbloedperziken zijn een zeldzame witvlezige bloedvariant van Prunus persica. Ze onderscheiden zich van andere bloedvariëteiten omdat ze een hardsteenvariëteit zijn. De erfstukvariëteit wordt vaak verward met een andere bloedperzik, een vastzittende variëteit met geel vruchtvlees, genaamd 'Indisch bloed'. Witbloedperziken zijn niet in de handel verkrijgbaar en worden meestal gekweekt door liefhebbers van fruitbomen en kleinere boomgaarden in familiebezit. Ze worden soms Iowa White Freestone-perziken genoemd.
Voedingswaarde
Bloedperziken zijn een goede bron van vitamine A en C. Ze zijn rijk aan mineralen zoals kalium, fluoride en ijzer. De steenvruchten hebben antioxiderende eigenschappen vanwege de hoge gehaltes aan flavonoïden en de aanwezigheid van anthocyanen, de fytonutriënten die verantwoordelijk zijn voor het rood in de schil en het vruchtvlees van de witte bloedperzik.
Toepassingen
Witbloedperziken zijn delicaat, maar door hun hardstenen karakter zijn ze gemakkelijker te gebruiken voor salades, bakken of sauzen. De roodvlezige perziken bieden een visuele aantrekkingskracht wanneer ze worden gesneden. Ze worden meestal vers, uit de hand of in plakjes gegeten. Ze zijn ideaal voor fruitsalades en schalen, inblikken, of om jam en conserven van te maken. Gebruik Witbloedperziken voor sorbet, ijs of mixdrankjes. Blend Witbloedperziken in smoothies, halveer en gril of bak in taarten en taarten. Stevige, enigszins onderrijpe perziken kunnen worden ingevroren voor later gebruik. Witbloedperziken kunnen maximaal twee weken in de koelkast worden bewaard.
Etnische / culturele info
Witbloedperziken verdienden de naam 'Indian Peaches' van de vroege Amerikanen omdat ze werden gekweekt door de Cherokee-bevolking die in wat nu Georgia en de Carolinas is. Er wordt aangenomen dat perziken voor het eerst naar Amerika werden gebracht in de 16e eeuw door de Spanjaarden toen ze Mexico koloniseerden. Van daaruit werden de zaden verspreid door de inheemse volkeren terwijl ze naar het noorden trokken naar wat nu het zuiden van de Verenigde Staten is. Bloedperzikvariëteiten zijn inheems in slechts drie regio's van de wereld: het zuidoosten van China, de Provence en Savoye in het zuidoosten van Frankrijk en het zuidoosten van de Verenigde Staten. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, was het niet de witbloedperzik die werd verbouwd in Thomas Jefferson's Monticello. Het was de clingstone-variëteit, bekend als 'Indian Blood', die daar nog steeds groeit in de zuidelijke boomgaard.
Geografie / geschiedenis
Witbloedperziken zijn waarschijnlijk afstammelingen van het Franse erfstuk hardsteen, Sanquine de Savoie (Bloed van Savoye) perzik. Waarschijnlijk zijn ze in de 18e eeuw door de Fransen naar Amerika gebracht. De 'Indian Blood Freestone' verscheen voor het eerst in het boek van Andrew Jackson Downing over Amerikaanse fruitbomen in 1869, en wordt verondersteld te zijn ontstaan in of rond Salem, Massachusetts. Perziken komen oorspronkelijk uit China en werden via de zijdehandelsroutes naar Europa verspreid. Bloedvariëteiten verspreidden zich waarschijnlijk op deze manier naar Europa en werden vervolgens op schepen samen met ontdekkingsreizigers en veroveraars naar Amerika vervoerd. De variëteit perzik met hardsteen verdraagt een verscheidenheid aan klimaten, van de Pacific Northwest tot Zuid-Californië. De witbloedperzikbomen hebben een andere perzik- of nectarinesoort nodig om hun bloemen te bestuiven, zodat ze fruit zullen produceren. Dit is het grootste verschil tussen de hardsteenvariëteit en de gelijknamige ‘Indian Blood’ clingstone-variëteit. De witbloedperzikboom is resistent tegen perzikbladkrulling, een schimmel die niet alleen de bladeren aantast, maar ook de bloesems, vruchten en scheuten van de erfstukperzikboom. Dit is een wenselijke eigenschap voor thuiskwekers of kleine boomgaarden die door een familie worden beheerd, die misschien op zoek zijn naar sterkere, ziekteresistente variëteiten. Witbloedperziken zijn zeldzaam, maar kunnen worden gezien op boerenmarkten in gematigde streken van de Verenigde Staten, Australië en Zuidoost-Frankrijk.
Recept Ideeën
Recepten met White Blood Peaches. Een daarvan is het gemakkelijkst, drie is moeilijker.
| Genius keuken | Indiase bloedperzik en appeltaart |
