| Murray Family Farms | Startpagina |
Beschrijving / smaak
Aardbeispinazie is een kruidachtige eenjarige die zacht getande, schopvormige bladeren en besachtige rode vruchten op lange spichtige stengels produceert. Hij kan een meter hoog worden en is volledig eetbaar van wortel tot zaad. De malse bladeren zijn iets dunner dan traditionele spinazievariëteiten, met een vergelijkbare smaak en een licht aardachtige afdronk. De licht zoetzure bessen zijn dichte clusters van kleine louche blaasjes, vergelijkbaar met die van een moerbeiboom. Ondergronds is de pastinaakachtige penwortel zoet en knapperig, gemarmerd met strepen van rode en witte bieten.
Seizoenen / beschikbaarheid
Aardbeienspinazie is van de lente tot de zomer verkrijgbaar.
Actuele feiten
Aardbeispinazie is een beetje een verkeerde benaming, omdat het anders is dan alle andere conventionele spinazievarianten en zeker de zoete bessensmaak mist die je mag verwachten. Botanisch geclassificeerd als Chenopodium capitatum, het is een familielid van bieten, quinoa en amarant. Deze plant, ook bekend als bietenbes, aardbeienblite, aardbeiengansvoet, aardbeistok en Indische inkt, produceert kleine 'aardbei-achtige' vruchten die voor culinaire toepassingen vaak als secundair aan de bladeren worden beschouwd.
Voedingswaarde
Zoals de meeste spinazievariëteiten bevat aardbeispinazie oxaalzuur dat de opname van calcium kan verstoren. Mensen die vatbaar zijn voor het ontwikkelen van nierstenen, moeten vooral op de hoogte zijn van hun inname van oxaalzuur.
Toepassingen
De bladeren van aardbeienspinazie kunnen worden vervangen door andere alledaagse spinazievariëteiten, maar de besachtige bloemen kunnen het beste worden bewaard als een visueel accent, omdat ze behoorlijk scherp zijn. Jonge bladeren zijn rauw lekker in salades, maar ze moeten worden geoogst voordat de plant gaat bloeien en bloeit, omdat ze hun suikergehalte verliezen en een smakeloze bittere smaak ontwikkelen. Grotere bladeren kunnen het beste worden gekookt en kunnen worden gebakken, gestoomd of aan soepen worden toegevoegd. Smaakaffiniteiten omvatten spek, pancetta, ansjovis, garnalen, krab, lam, kaas, room, eieren, knoflook, sjalotten, mosterd, champignons, aardappelen, rozijnen, citroen, dille, basilicum, lavas, tijm, nootmuskaat, zuring, pijnboompitten , walnoten, sesam (zaden en olie) en sojasaus.
Etnische / culturele info
Inheemse Amerikanen gebruikten de rode vruchten van aardbeienspinazie om huid, kleding en mandenvlechtvezels te verven.
Geografie / geschiedenis
Hoewel aardbeienspinazie tegenwoordig geen overheersende variëteit is in supermarkten, is het een vrij ouderwetse plant. Deze plant komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika, waar hij al eeuwen in het wild groeit en pas sinds kort in eigen land wordt gekweekt. Er bestaat enig bewijs van zijn vroege teelt in oude kloostertuinen van Europa, maar tegenwoordig wordt het meestal gekweekt vanwege zijn merkwaardige decoratieve esthetiek. Aardbeispinazie is koud winterhard en gemakkelijk te kweken en gedijt goed in de volle zon en in vochtige bodems. Het kan het hele jaar door groeien in gebieden met milde winters, maar kan invasief worden als het seizoen na seizoen zelf zaait.
