Ougon Peaches Informatie, recepten en feiten

Beschrijving / smaak

Ougon-perziken hebben een heldere, mooie, diep geeloranje tint met weinig tot geen rode blos die typisch is voor gewone perziken. Ougon-perziken zijn een volle vrucht met een dunne schil en ze zijn zeer geurig, met mango-achtige tonen. Het sappige en zachtgele vruchtvlees heeft een zoete, evenwichtige abrikoosachtige smaak. Ougon-perziken groeien aan halfharde loofbomen. Perziken groeien van nature in trossen aan de takken, maar worden geplukt zodat er maar één vrucht per tak overblijft. Dit zorgt voor een grote, zoete vrucht die ongeveer 10 tot 11 gram weegt. De vrucht is klaar als hij zacht aanvoelt en er geen groene tint op de schil zit.

Seizoenen / beschikbaarheid

Ougon-perziken zijn verkrijgbaar in de nazomer tot het vroege najaar.

Actuele feiten

Ougon-perziken zijn een zeldzame Japanse perzik en dragen de botanische naam Prunus persica. De bomen staan bekend om hun delicate bloei in de lente, maar ook om hun fruit. Ougon-perziken worden voornamelijk geteeld in de Japanse prefectuur Nagano, een gematigde regio die bekend staat om zijn fruit. Omdat Japanse boomgaarden klein zijn, richten ze zich doorgaans op het telen van fruit van hoge kwaliteit. Ougon-perziken zijn van dat kaliber en worden ook als zeldzaam beschouwd omdat ze in slechts een paar prefecturen worden gekweekt. Ze kunnen dus twee tot vier keer de prijs van een gewone perzik zijn.

Voedingswaarde

Net als andere perziken, zijn Ougon-perziken rijk aan antioxidanten. Ze zijn een geweldige bron van vitamine C, calcium, magnesium, mangaan, ijzer en fosfor. Geelvlezige perziken zijn bijzonder rijk aan vitamine A.

Toepassingen

Ougon-perziken kunnen het beste rauw worden gegeten. Omdat ze zo sappig zijn, worden ze vaak geschild en in plakjes geserveerd. Ze worden zelden gekookt of gebruikt voor desserts, zoals andere, meer voorkomende perziken. Ougon-perziken kunnen echter worden gebruikt om premium likeurproducten te maken, zoals gouden perzikwijn, sake of shochu. De beste van deze likeurproducten maken gebruik van met de hand geschilde Ougon-perziken en kunnen zowel puur als met ijs worden genoten. Ougon-perziken in Japan worden vaak zorgvuldig verpakt verkocht, zodat hun zachte vruchtvlees tijdens het transport onbeschadigd blijft. Deze delicate vruchten moeten met zorg worden behandeld en mogen nooit worden geperst om te controleren op rijpheid. In plaats daarvan moeten ze voorzichtig worden ingedrukt, en als het vlees meegeeft bij aanraking, zijn ze klaar om te eten. Ougon-perziken moeten bij kamertemperatuur buiten zonlicht worden bewaard.

Etnische / culturele info

De perzik is een symbool van een lang leven en onsterfelijkheid in China, het land van herkomst. Daar wordt het vaak afgebeeld in kunstwerken van de goden en is het een van de drie gezegende vruchten in het boeddhisme. De perzik wordt op dezelfde manier vereerd in Japan, waar perziken in de mythe magische eigenschappen hebben. Er is zelfs een populair Japans volksverhaal genaamd Momotaro, vertaald als Peach Boy, dat vertelt over een baby die in een perzik werd gevonden door een kinderloos stel. Vanwege dergelijke associaties en omdat de perzik een seizoensfruit is, wordt de perzik in Japan zeer gewaardeerd. Voor zowel de Japanners als de Chinezen hebben geschenken van perziken historisch gezien een symbool van vriendschap en werden ze uitgewisseld tussen de elite van beide regio's. Tegenwoordig zijn Ougon-perziken te vinden in dure geschenkdozen in Japanse supermarkten als ze in het seizoen zijn. Ougon-perziken worden gekoesterd vanwege hun ongewone gouden tint, die in Japan als charmant en gelukkig wordt beschouwd.

Geografie / geschiedenis

Perziken zijn afkomstig uit China en er zijn overblijfselen van perziken gevonden op een Japanse archeologische vindplaats die dateert uit de Jomon-periode, die begon in 14.000 v.Chr. Ze werden gebruikt in Japan in het Heian-tijdperk (794 tot 1185), hoewel ze waarschijnlijk voornamelijk voor medicinale doeleinden werden gebruikt. Perziken werden populair in Japan in de Edo-periode (1603 tot 1868) en waren overal in het land verkrijgbaar. Tegenwoordig stammen de meeste perziken in Japan af van de zoete sumisutou-perzik, geïmporteerd uit Shanghai in het Meiji-tijdperk (1868 tot 1912), toen de perzikteelt op grote schaal in Japan begon. In 1977 werd in Nagano een nieuwe perzikcultivar genaamd kawanakajima-hakutou - een grote, zeer zoete witte perzik - gemaakt. De Japanse Ougon-perzik kan zijn afgeleid van deze cultivar, of kan ook een variëteit zijn van de gouden koningin-perzik, een erfstukvariëteit die naar verluidt voor het eerst in 1908 in Nieuw-Zeeland werd gekweekt. Net als bij andere perzikbomen geniet de Ougon-perzikboom goed doorlatende grond en een warm klimaat met veel zonneschijn.