Gekleurde Peruaanse maïsinformatie, recepten en feiten

Beschrijving / smaak

Gekleurde Peruaanse maïs is klein tot middelgroot en is cilindrisch tot langwerpig van vorm, enigszins taps toelopend naar een punt aan één uiteinde. Aan de oppervlakte zijn er veel kleine zaden, ook wel pitten genoemd, die strak om de korenaar worden gewikkeld in veel verschillende patronen, afhankelijk van de specifieke variëteit. Deze korrels variëren in vorm van langwerpig tot spits met een iets snavelige punt en variëren in kleur van lichtgeel, goud, rood tot bonte kleuren en strepen. Onder de pitten is de korenaar typisch wit en heeft een stevige, pittige en sponsachtige textuur. Gekleurde Peruaanse maïs is knapperig en zetmeelrijk met een milde, neutrale en subtiel zoete smaak.

Seizoenen / beschikbaarheid

Gekleurde Peruaanse maïs is verkrijgbaar in de lente tot en met zomer.

Actuele feiten

Gekleurde Peruaanse maïs, botanisch geclassificeerd als Zea mays, is een algemene descriptor die wordt gebruikt om veel verschillende maïsvariëteiten te omvatten die tot de Poaceae-familie behoren. In kleur variërend van rood, goud, geel, wit, paars tot gemengde tinten, wordt maïs al duizenden jaren in Peru verbouwd en is het naast aardappelen een van de belangrijkste duurzame gewassen, vooral in de Cuzco-vallei die ooit de hoofdstad van het Inca-rijk. Er worden meer dan vijfenvijftig maïsvariëteiten verbouwd in Peru, verbouwd en verkocht op lokale markten, en gekleurde Peruaanse maïs geniet de voorkeur vanwege zijn ongebruikelijke tinten, vormen en texturen, en kan worden verwerkt in culinaire toepassingen of als ornamenteel gebruikt.

Voedingswaarde

Gekleurde Peruaanse maïs bevat wat vitamine C, vitamine B, ijzer, magnesium, vezels en kalium.

Toepassingen

Gekleurde Peruaanse maïs is het meest geschikt voor gekookte toepassingen zoals koken en braden. De pitten kunnen worden gemalen en verwerkt in stoofschotels, chowders en soepen, gemalen en gemengd met komijn, bouillon en olie om tamales te maken, gemengd in maïstaart of gemalen om meel te maken. Afhankelijk van de gekleurde variëteit, kan sommige Peruaanse maïs ook worden geroosterd om cancha te maken, een populaire knapperige maïssnack die wordt geserveerd door straatverkopers en in lokale bars als zoute begeleiding bij drankjes. Gekleurde Peruaanse maïs past goed bij limoen, komijn, knoflook, uien, chili peper, bonen, kaas, quinoa, aardappelen, pinda's en vlees zoals rundvlees, varkensvlees, kip en zeevruchten. De korrels blijven 1-3 dagen vers, maar kunnen ook worden gedroogd voor langdurig gebruik.

Etnische / culturele info

In Peru is het Festival van Choclo een jaarlijks festival dat viert maïs en de economische impact die de oogst op het land heeft gehad sinds de tijd van de Inca's. Het festival, dat in maart wordt gehouden in het district Huayllabamba, in de provincie Urubamba in de Cuzco-vallei, biedt plaats aan honderden lokale boerderijen en telers, die elk verschillende maïsvariëteiten presenteren. Festivalbezoekers kunnen ook lokale delicatessen uitproberen die worden verkocht door voedselverkopers terwijl ze live dans- en muziekoptredens bekijken. Traditionele gerechten die vaak op het festival worden verkocht, zijn onder andere maicillos, of maïskoekjes, cancha die geroosterde pitten zijn en een maïscake die bekend staat als pastel de choclo. Lawa de maiz, een maïssoep, wordt ook in de volksmond verkocht tijdens het openbare evenement, samen met verschillende versies van tamales.

Geografie / geschiedenis

Maïs wordt verondersteld inheems te zijn in Meso-Amerika en wordt al sinds de oudheid verbouwd, maar de exacte oorsprong is grotendeels onbekend. Maïs, vermoedelijk verspreid door migrerende volkeren, werd geïntroduceerd in Noord- en Zuid-Amerika, waar het een van de meest gecultiveerde en belangrijke gewassen werd voor het voortbestaan van inheemse stammen. Tegenwoordig bestaat gekleurde Peruaanse maïs uit veel verschillende variëteiten die te vinden zijn op versmarkten, voornamelijk gelokaliseerd in Peru en geselecteerde regio's in Zuid-Amerika.