Een opstand van deze omvang toont de eenheid en consensus onder de Tamilsprekende mensen over de hele wereld over het verbod op Jallikattu door het Hooggerechtshof. Maar waarom is dit festival zo belangrijk voor de gemeenschap? We willen het belang van deze eeuwenoude traditie bespreken en uitleggen waarom het wordt gevierd.
Jallikattu is de stierentemmende sport die een integraal onderdeel is van Mattu Pongal: derde dag van het vierdaagse oogstfeest van Pongal. Pongal is een van de belangrijkste festivals voor Tamilians, het wordt gevierd tijdens de Thaise maand in de Tamil-kalender en daarom staat het festival ook lokaal bekend als Thai Pongal. Deze tijd van het jaar wordt ook door andere gemeenschappen in India als gunstig beschouwd en velen andere festivals zoals Lohri, Bihu, Makar Sankranti en Bhogi komen in dezelfde tijd van het jaar samen.
Omdat het een oogstfeest is, draait het bij Pongal om het aanbidden en behagen van alle aspecten van de natuur die cruciaal zijn voor de boer. Eerste dag Indra, de God van de regen wordt aanbeden, Zonnegod is de godheid die wordt aanbeden op de tweede dag, de derde dag wordt besteed aan het vereren van de meest waardevolle bezittingen van de boeren, zijn vee. Deze dag staat bekend als Mattu Pongal (Mattu betekent vee in het Tamil). De vierde dag markeert het einde van het festival met puja en rituelen door vrouwen in het huishouden voor het welzijn van hun broers.
De derde dag van Pongal of Mattu Pongal wordt gevierd door het vee te versieren met bloemen en Slingers. Er worden koeienraces en processies gehouden, maar Jallikattu of het traditionele stierentemmen is de topattractie onder andere vieringen. De aanvallende stieren worden losgelaten in de verzameling en de dappere mannen die zich vastklampen aan de bult en het lint of de vlag losmaken die aan zijn hoofd is vastgemaakt, worden beloond (er zouden natuurlijk dodelijke slachtoffers vallen). Jallikattu maakt nu deel uit van de viering van de Mattu Pongal, maar het werd al honderden jaren in het oude Tamil-land beoefend. Het is bekend dat het al in 400-100 voor Christus werd beoefend. Zeehonden en grotschilderingen van oude beschavingen die de sport uitbeelden, zijn ontdekt. Dit laat zien hoe diepgeworteld de sport in onze cultuur is geweest. Jallikattu, in tegenstelling tot de westerse versie die in Europese landen zoals Spanje wordt beoefend, eindigt niet met het doden van het dier, maar in plaats daarvan met het inwijden van de stier met puja's en speciale aanbiedingen. Eruthazhuval was de naam van de sport in de begindagen, het vertaalt zich in het knuffelen van de stier. Later werden de moed en het prijzengeld belangrijker en werd het in de volksmond bekend als Jallikattu, wat zich ruwweg vertaalt naar een zak met munten die wordt beloond voor de dappere mannen.
Hoewel dierenmishandeling een punt van zorg is, draait het bij de viering en de eeuwenoude traditie om het omarmen van de stier, de beste vriend van een boer. Hoewel er voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen om ervoor te zorgen dat zowel dieren als mensen geen letsel oplopen, is het verbieden van zo'n mooie traditie die al zo lang deel uitmaakt van de cultuur van een gemeenschap geen minnelijke oplossing.
Meer weten over Indiase tradities en de betekenis ervan.
