Beschrijving / smaak
Marinda-tomaten hebben een ronde, afgeplatte vorm met een diep geribbelde schil, soms met wel tien prominente ribbels. De schil is dik, strak, glanzend en glad, rijpend van groen naar oranje en rode tinten met volwassenheid. Marinda-tomaten hebben ook donkergroene vlekken op de schouders wanneer ze rijp zijn, wat een visueel teken is van kwaliteit en rijpheid bij de variëteit. Onder het oppervlak is het vruchtvlees stevig, dicht en knapperig en omsluit het een holte gevuld met kleine, ronde en platte, lichtgele zaden die zijn opgehangen in een roodgroene vloeistof. Marinda-tomaten hebben een complexe smaak die bestaat uit zoute, fruitige en zure tonen met een zure umami-afdronk.
Seizoenen / beschikbaarheid
Marinda-tomaten zijn verkrijgbaar in de late winter tot en met het voorjaar.
Actuele feiten
Marinda-tomaten, botanisch geclassificeerd als Solanum lycopersicum, zijn een zwaar geribbelde wintervariëteit die behoort tot de Solanaceae of nachtschadefamilie. Marinda-tomaten, ontwikkeld aan het einde van de 20e eeuw in Europa, zijn een van de meest populaire variëteiten in Italië geworden en staan bekend om hun licht zoute, rijke smaak. De tomaten worden gekweekt in een uniek terroir langs de Zuid-Italiaanse kustlijn en worden beschouwd als een saladetomaat, voornamelijk vers geconsumeerd met eenvoudige smaakstoffen zoals zout en olijfolie. Marinda-tomaten hebben ook in heel Europa bekendheid verworven vanwege hun smaak en worden vaak geëxporteerd omdat hun dikke, stevige vruchtvlees duurzaam is tijdens het transport en een langere houdbaarheid biedt.
Voedingswaarde
Marinda-tomaten zijn een uitstekende bron van vitamine C, een antioxidant die het immuunsysteem kan stimuleren en een goede bron is van magnesium, vezels, vitamine A, B, E en K en kalium. De tomaten bevatten ook lycopeen, een antioxidant die kan helpen beschermen tegen omgevingsinvloeden en celbeschadiging.
Toepassingen
Marinda-tomaten zijn het meest geschikt voor verse bereidingen, omdat hun complexe, umami-smaak wordt getoond wanneer ze vers en uit de hand worden geconsumeerd. Bekend als een insalatari in het Italiaans, wat saladetomaat betekent, worden Marinda-tomaten in dunne plakjes gesneden, besprenkeld met zout en olijfolie en geconsumeerd als een lichte salade. De plakjes kunnen soms worden gecombineerd met verse kruiden of kazen, maar de eenvoud van het gerecht laat de smaak en knapperige textuur van de tomaat stralen. Naast salades worden de tomaten soms in plakjes gesneden en gebruikt in sandwiches, in blokjes gesneden en in pasta gegooid, gebruikt als rauwe topping op pizza of geserveerd met vis. Marinda-tomaten passen goed bij kruiden zoals basilicum, oregano en tijm, mascarpone, gruyère, komkommer, oesters, heilbot en thee. De verse tomaten zijn 15-20 dagen houdbaar als ze koel en donker worden bewaard.
Etnische / culturele info
Marinda-tomaten worden op grote schaal geteeld in de stad Pachino, Italië, en krijgen vaak een kwaliteitskeurmerk vanwege de unieke teeltomgeving van zoute kustlucht vermengd met mineraalrijke grond. De tomaten worden tijdens het groeiproces opzettelijk gestrest om meer smaakvolle gewassen te creëren. Door gebruik te maken van wintertemperaturen en minder daglicht, gebruiken Italiaanse boeren ook een gecontroleerd niveau van zout water en regen om de groei van de tomatenplant te vertragen, waardoor deze de mineralen en zouten uit de bodem absorbeert om te overleven. Dit proces creëert de geliefde, complexe smaak waar de variëteit om bekend staat en zorgt ervoor dat de tomaat zijn stevige textuur behoudt als hij rijp is. In Pachino worden Marinda-tomaten voornamelijk vers geconsumeerd, vaak gecombineerd met lokale wijnen, en worden ze beschouwd als een helder teken van het einde van de winter.
Geografie / geschiedenis
Men neemt aan dat Marinda-tomaten zijn ontwikkeld uit de marmade-tomaat, een erfstuksoort die is gemaakt en vernoemd naar de stad Marmade in Frankrijk. Hoewel de Marinda-tomaat een verre Franse oorsprong heeft, is de variëteit in Italië op grote schaal geadopteerd en wordt deze vaak beschouwd als een Siciliaanse cultivar. Marinda-tomaten werden aan het einde van de 20e eeuw op de markt gebracht als een speciale variëteit en werden snel populair als een versetende wintercultivar. Tegenwoordig worden Marinda-tomaten geteeld in de stad Pachino, bekend om zijn zoute, mineraalrijke grond, en worden ze verbouwd in andere Zuid-Italiaanse provincies, waaronder Ragusa en Sardinië. Marinda-tomaten worden ook geëxporteerd en verkocht op speciale markten in het Verenigd Koninkrijk.
