Karkalla Informatie, recepten en feiten

Beschrijving / smaak

Karkalla-planten hebben kleine, slanke bladeren en uitgestrekte stengels die periodiek wortel schieten terwijl ze over de grond groeien. De donkergroene bladeren zijn glad, hoekig en licht gebogen, gemiddeld 3-10 centimeter lang, en groeien rechtop langs de dikke, vlezige bleekgroene stengels. Bij gebruik in culinaire toepassingen hebben Karkalla-bladeren en -stelen een sappige, sappige en knapperige textuur met een zoute, zilte smaak. In de lente en zomer verschijnen langs de stengels felpaarse bloemen en paarsrode vruchten met een gemiddelde diameter van 1-3 centimeter. De bloemen en vruchten zijn ook eetbaar en de vruchten hebben een geleiachtig vruchtvlees met een fruitige, zoute smaak.

Seizoenen / beschikbaarheid

Karkalla-bladeren zijn het hele jaar door verkrijgbaar in Australië en de bloemen en vruchten zijn verkrijgbaar van de lente tot de vroege herfst.

Actuele feiten

Karkalla, botanisch geclassificeerd als Carpobrotus rossii, is een laagblijvende, vlezige plant die meer dan een meter lang kan worden en behoort tot de Aizoaceae-familie. Er zijn meer dan dertig verschillende soorten die tot het geslacht Carpobrotus behoren en die worden aangetroffen in Zuid-Afrika, Europa en Australië, en groeien vaak langs kustlijnen en moerassige gronden in zandgronden. Karkalla is de Australische naam voor de zes variëteiten die op het continent voorkomen, en het is ook bekend als Beach Banana vanwege de gebogen vorm van het blad en als Pig Face, een naam die volgens geruchten is afgeleid van het uiterlijk van de vrucht. Karkalla werd voornamelijk gebruikt als bodembedekker om heuvels en kliffen te beschermen, maar het is de laatste tijd in de culinaire wereld in populariteit toegenomen als een zoute, knapperige smaakstof.

Voedingswaarde

Karkalla is een uitstekende bron van vezels, ijzer en calcium, en bevat ook wat vitamine C.

Toepassingen

Alle delen van de Karkalla-plant zijn eetbaar en kunnen rauw of licht gebakken, geblancheerd, geroerbakt of gestoomd worden geconsumeerd. De bladeren zijn extreem sappig maar ook knapperig, waardoor verse salades extra textuur en smaak krijgen. De bladeren kunnen ook licht worden geblancheerd en worden geserveerd met zeevruchten zoals zeeslakken, krab, octopus, mosselen, oesters en vis, of ze kunnen worden geroerbakt met groenten en naast gekookt vlees worden geserveerd. De zoute smaak van Karkalla-bladeren maakt ze geschikt als vervangers van zout of vissaus in recepten en de zilte smaak past goed bij gerechten op basis van eieren. Karkalla-bladeren kunnen ook worden gegrild tot een knapperige textuur, tot een chutney worden verwerkt of worden gebeitst voor langdurig gebruik. Karkalla past goed bij champignons, prei, bladgroenten, knoflook, gember, groene appels, lavendel en misoboter. De bladeren en stengels blijven in de koelkast tot een week goed.

Etnische / culturele info

Karkalla is tegenwoordig enorm populair geworden in Australië, omdat veel culinaire leiders naar het traditionele eten van de Aboriginals kijken als een bron van voedzame inspiratie. De Aboriginals van Australië aten de bladeren, het fruit en de bloemen, zowel rauw als licht gekookt. De bladeren werden voornamelijk geserveerd met vlees en het fruit werd vers of gedroogd gegeten. Karkalla-planten werden ook medicinaal gebruikt om brandwonden en insectenbeten te kalmeren door de vloeistof uit de bladeren te persen, omdat men dacht dat het sap samentrekkend was. Naast het plaatselijk gebruiken van de vloeistof, werden de bladeren geperst, gemengd met water en geconsumeerd als een drankje om symptomen van keelpijn en gastro-intestinale problemen te verminderen.

Geografie / geschiedenis

Karkalla komt oorspronkelijk uit Zuid- en West-Australië en groeit al sinds de oudheid in het wild. De uitgestrekte plant komt meestal voor in de buurt van de oceaan en bedekt duinen en heuvels, maar hij bevindt zich ook langs kustmeren in zandgronden. Tegenwoordig wordt Karkalla op kleine schaal verbouwd en op lokale markten in Victoria en Tasmanië gevonden. Andere variëteiten van hetzelfde geslacht zijn ook te vinden in Zuid-Afrika en Europa.