Jagung Sticky Black Corn Informatie, recepten en feiten

Beschrijving / smaak

Jagung Ketan Hitam bestaat uit kleine tot middelgrote kolven, gemiddeld 17 tot 22 centimeter lang, en hebben een langwerpige, cilindrische vorm met licht taps toelopende, gebogen uiteinden. De kolven zijn bedekt met 12 tot 15 rijen ovale tot langwerpige korrels die glanzend, glad, strak en knapperig zijn. De korrels vertonen ook bonte tinten van paars tot donkerpaars, bijna zwart, overgaand in wittinten waar de pit zich verbindt met de kolf. Elke pit staat erom bekend een hoog zetmeelgehalte en een laag vochtgehalte te bevatten, waardoor een dichte, wasachtige en dikke consistentie ontstaat. Jagung Ketan Hitam heeft een neutrale, subtiel zoete smaak en wanneer ze worden gekookt, worden de pitten taai, knapperig en romig met een milde smaak.

Seizoenen / beschikbaarheid

Black Sticky Corn is jaarrond verkrijgbaar.

Actuele feiten

Jagung Ketan Hitam, botanisch geclassificeerd als Zea mays, is een term die wordt gebruikt voor paars gepigmenteerde maïsvariëteiten die behoren tot de Poaceae of grasfamilie. De naam Jagung Ketan Hitam vertaalt ruwweg vanuit het Indonesisch naar 'zwarte plakkerige maïs' en is een algemene omschrijving die meerdere, donkerpaarse tot zwarte variëteiten van wasachtige, kleverige of plakkerige maïs beschrijft. Deze maïsvariëteiten hebben de voorkeur vanwege hun hoge zetmeelgehalte, en ontwikkelen na het koken een taaie textuur. Jagung Ketan Hitam werd vanuit China in Indonesië geïntroduceerd en werd geselecteerd vanwege het hoge gehalte aan antioxidanten vanwege de aanwezigheid van anthocyanen in de pitten. De gepigmenteerde kolven worden zeer gewaardeerd als zeldzame maïs op de Indonesische markten, die meestal zoete witte en gele variëteiten verkoopt, en worden gekocht als een luxe culinair ingrediënt vanwege hun ongewone uiterlijk, voedingswaarde en romige consistentie. Jagung Ketan Hitam wordt ook steeds populairder onder telers als een potentieel lucratief gewas dat in rotatie met andere groenten kan worden geteeld.

Voedingswaarde

Jagung Ketan Hitam is een uitstekende bron van anthocyanen, pigmenten die in de korrels worden aangetroffen en die ontstekingsremmende en antioxiderende voordelen bieden. De gepigmenteerde pitten bevatten ook foliumzuur, een vitamine B die helpt bij de productie van genetisch materiaal, vezels om het spijsverteringskanaal te stimuleren en vitamine C om het immuunsysteem te versterken en tegelijkertijd ontstekingen te verminderen.

Toepassingen

Jagung Ketan Hitam heeft een neutrale, subtiel zoete smaak die jong of volwassen kan worden gebruikt in zowel rauwe als gekookte toepassingen. Als ze vers zijn, kunnen de pitten van de kolf worden gesneden en in salades worden gegooid, of ze kunnen worden gemengd met bijgerechten, dipsauzen en sauzen. Jagung Ketan Hitam wordt ook in de volksmond gestoomd of gegrild om zijn kleur te behouden en ontwikkelt een plakkerige, taaie consistentie. In Indonesië kunnen de pitten worden gemengd in pappen, soepen en stoofschotels, gecombineerd met rijst en gekookt tot pasteitjes, gemengd tot pudding of geroosterd en gemengd tot drankjes. Naast hoofdgerechten kan Jagung Ketan Hitam worden gebakken in muffins, koekjes en brood, of de pitten kunnen worden gedroogd, vermalen tot poeder en als meel worden gebruikt. Jagung Ketan Hitam past goed bij tomaten, paprika's, champignons, aromaten zoals ui, gember, knoflook en sjalotten, tofu, geroosterd vlees zoals gevogelte, rundvlees en varkensvlees, zeevruchten en kruiden zoals citroenbasilicum, koriander en peterselie . Jagung Ketan Hitam moet in zijn schil worden bewaard, waar het 3 tot 7 dagen in de koelkast kan worden bewaard.

Etnische / culturele info

Op Bali breidde Jagung Ketan Hitam zijn teelt uit tijdens de coronaviruspandemie, omdat meer boeren experimenteerden met gepigmenteerde cultivars die extra voedingsvoordelen bevatten. De donkerpaarse, bijna zwarte pitten werden op grote schaal gepromoot onder zaadverkopers vanwege hun toegevoegde gehalte aan antioxidanten. De pitten werden ook aangeprezen als laag op de glycemische index, waardoor een evenwichtige bloedsuikerspiegel werd behouden. Met een culturele verschuiving naar voedzaam voedsel om het immuunsysteem te versterken tijdens de pandemie, begonnen veel boeren in de buurt van de stad Denpasar op Bali de gepigmenteerde variëteiten te telen, ondersteund door het landbouwkantoor van Denpasar City. De proefvelden voor maïs bleken succesvol, waarbij boeren de korte groeicyclus en het teeltgemak van het ras op prijs stelden. Bali-consumenten waren ook bereid om hogere prijzen te betalen voor het zeldzame voedzame gewas, wat een grotere inkomstenbron voor de boeren opleverde.

Geografie / geschiedenis

Jagung Ketan Hitam-cultivars zijn afstammelingen van oude maïsvariëteiten die zijn gemaakt door het kruisen van inheemse soorten uit Zuid-Amerika, met name Peru, met andere grasfamiliegewassen die in het wild voorkomen in Midden-Amerika. Vanuit Amerika worden oude maïsvariëteiten onder experts hevig bediscussieerd over hun aankomst in China. Eén theorie suggereert dat maïs in het begin van de 16e eeuw door Portugese ontdekkingsreizigers in China werd geïntroduceerd. De andere theorie veronderstelt dat Chinese ontdekkingsreizigers ergens in de 15e eeuw Amerika hebben bezocht en tijdens hun reis maïs hebben verkregen. Toen de maïs eenmaal in China was geïntroduceerd, hebben wetenschappers en veredelaars jarenlang op natuurlijke wijze nieuwe maïsvariëteiten met verbeterde eigenschappen gekruist en selectief gekweekt. Zwarte plakkerige maïs werd in de 19e eeuw in China ontwikkeld en werd geselecteerd vanwege de subtiel zoete smaak en taaie consistentie van de pit. Veel variëteiten die over het algemeen als zwarte of paarse kleverige maïs worden bestempeld, werden in de loop van de tijd gemaakt en werden vrijgegeven aan naburige landen voor meer teelt. Jagung Ketan Hitam werd vooral populair in Indonesië in het begin van de 21e eeuw, en de gepigmenteerde variëteiten worden voornamelijk verbouwd op het eiland Java en Bali. Jagung Ketan Hitam is zeldzaam in Indonesië, geteeld door geselecteerde, kleinschalige boerderijen, maar buiten Indonesië worden zwarte plakkerige maïsvariëteiten ook gevonden in China, Zuid-Korea, Japan, Vietnam en de Filippijnen.