| Penryn Orchard-specialiteiten | Startpagina |
Beschrijving / smaak
Indiase bloedperziken onderscheiden zich door hun donkerrode, fluweelzachte schil en grote omvang. De erfstukperziken kunnen tot 15 centimeter in diameter groeien, hoewel veel te rijp worden voordat ze zo groot worden. Indian Blood-perziken zijn vrij kwetsbaar als ze eenmaal rijp zijn, en telers hebben een korte periode om het fruit te oogsten. De pluizige schil bedekt de vrucht en geeft het een grijze glans. Het zachte, maar stevige vruchtvlees is karmozijnrood net onder de huid en geel met kleurstrepen die naar de pit reiken. Afhankelijk van de omgeving, de hoeveelheid regen tijdens het seizoen en de oogsttijd, kan de kleur van het vruchtvlees volledig paars gekleurd zijn, of alleen met rode strepen. Het vlees zal zich vastklampen aan een groot centraal zaadje en is vaak hetzelfde dieprode gekleurd als de schil. Indian Blood-perziken zijn zoet als ze volledig rijp zijn, en kunnen zuurder en zuriger zijn als ze onderrijp zijn. Ze zouden een smaak hebben die anders is dan de meeste perziksoorten.
Seizoenen / beschikbaarheid
Indian Blood-perziken zijn verkrijgbaar in de nazomermaanden.
Actuele feiten
Indian Blood-perziken, ook bekend als Cherokee-perziken en Blood Cling-perziken, zijn een erfstukcultivar van Prunus persica. De zeer productieve perziken in het late seizoen zijn de vastzittende variëteit, wat betekent dat het vruchtvlees zich hecht aan de pit in het midden van de vrucht. Er zijn weinig andere soorten bekend met dezelfde kenmerken als de Indiase bloedperzik: erfstukvariëteiten uit Frankrijk en China. Ze delen de roodvlezige eigenschap, maar elke variëteit rijpt op verschillende tijdstippen en varieert in grootte in hun favoriete klimaat. Indian Blood-perzikbomen zijn zelfvruchtbaar, wat betekent dat ze geen andere boom nodig hebben om de bloemen te bestuiven zodat ze vrucht kunnen dragen.
Voedingswaarde
Indiase bloedperziken zijn een goede bron van kalium en vitamine A en C. Het bevat ook voedingsvezels, ijzer en calcium. Anthocyanen in de huid en het vlees van de Indiase bloedperzik zijn rijk aan antioxidanten, die het lichaam helpen schadelijke vrije radicalen te verwijderen.
Toepassingen
Indiase bloedperziken worden beschouwd als een superieure inmaak- en bakperzik. Ze kunnen ook worden gebruikt in verse fruitsalades, hartige salades en voorgerechten, of gepureerd voor conserven, jam of sauzen. De roodvlezige perzik past goed bij ander steenfruit, honing, vla, lavendel, citrus, kardemom, basilicum, rucola, noten en zachte kazen. Indiase bloedperziken zijn zeer bederfelijk en kunnen slechts een paar dagen in de koelkast worden bewaard.
Etnische / culturele info
De oorsprong van Indiase bloedperziken in Amerika is een beetje verward. Volgens de ene theorie arriveerden de perziken bij de Spanjaarden in de 16e eeuw, terwijl een andere het idee poneert dat ze misschien over de Beringstraat zijn gekomen met de oorspronkelijke kolonisten van Amerika. De laatste beweert dat de perzik hier eerder was dan de Spanjaarden, en rechtstreeks uit China kwam waar de steenvruchten vandaan komen. Bloedperziken groeien al meer dan duizend jaar in China en werden voor het eerst geregistreerd in 1082. Dit wordt ondersteund door het feit dat er geen bloedperzikenrassen groeien in Spanje of Mexico, en er is geen geschreven geschiedenis dat ze ooit in de regio's groeien. .
Geografie / geschiedenis
Indiase bloedperziken komen oorspronkelijk uit Zuidoost-Azië. Men neemt aan dat ze een vrucht uit de 'oude wereld' zijn, die in de 16e eeuw met de Spaanse ontdekkingsreizigers naar Mexico werd gebracht. Maar slechts een eeuw later ontdekten Europese ontdekkingsreizigers Indian Blood-perzikbomen die door de Cherokee-bevolking in het zuidoosten van de Verenigde Staten groeiden. In tegenstelling tot de meeste steenfruit, die worden geënt uit budwood, groeit de Indian Blood-perzik gemakkelijk uit zaad, waardoor hij ideaal is om te vervoeren en te delen. Dit is wat Europese ontdekkingsreizigers ertoe bracht te geloven dat de roodvlezige perzikvariëteit vanuit Mexico in Georgia, South Carolina en delen van North Carolina terechtkwam. Het kan echter al veel langer groeien op het continent. Bloedperziken worden al vóór de 11e eeuw in China verbouwd en verbouwd. Zaden zijn mogelijk door vroege Amerikanen van het Aziatische continent meegebracht lang voordat Europese kolonisten. Indian Blood-perziken verwierven bekendheid toen ze een van de 38 variëteiten waren die werden geselecteerd voor aanplant in de zuidelijke boomgaard van Thomas Jefferson in het beruchte Monticello, waar ze nog steeds groeien. In die tijd werden ze de ‘zwarte pruim (of zachte) perzik van Georgië’ genoemd. Ze zijn nog steeds af en toe te vinden in het wild van het zuidoosten van de Verenigde Staten. Roodvlezige perziken komen in Groot-Brittannië en Frankrijk voor als 'optimistische perziken'. In de Provence en Savoye in Zuidoost-Frankrijk worden al honderden jaren bloedperziken verbouwd. Daar worden ze ‘peche de vigne’ genoemd, naar de gewoonte om de bomen tussen de druivenranken te planten als lakmoes voor ziekten en plagen. De perziken met zacht vruchtvlees zouden vrucht dragen, net zoals de druiven zouden beginnen te groeien. Indian Blood-perziken zijn te zien op boerenmarkten in de late zomer, speciaalzaken of bij fruitstalletjes langs de weg, het vaakst in het zuidoosten van de Verenigde Staten.
Recept Ideeën
Recepten met Indiase bloedperziken. Een daarvan is het gemakkelijkst, drie is moeilijker.
