| McGrath Family Farms | Startpagina |
Beschrijving / smaak
De Hidatsa Red beschietingsboon kan in verschillende stadia van rijpheid worden geoogst. Bonen kunnen als zeer jonge bonen worden geoogst, hoewel dit bij deze variëteit minder vaak voorkomt. Wanneer meer volwassen bonen 'schilbonen' worden genoemd, wat verwijst naar een periode waarin de bonenpeulen mollig worden en sappig blijven. Voor de Hidatsa Red is dit het moment waarop de peul groen is en gevuld met kleine, ronde, ietwat eivormige, glanzende, diepe cranberryrode bonen. Zodra de bonen volledig volgroeid zijn, droogt de peul, verhardt en ontwikkelt hij een vergeelde toon, en de bonen krijgen een nog diepere rode tint. Gekookte Hidatsa Rode bonen hebben een romige en vlezige textuur en een gedenkwaardige smaak die nootachtig, rokerig en rijk is.
Seizoenen / beschikbaarheid
Hidatsa Red beschietingsbonen zijn verkrijgbaar in het midden van de zomer tot en met de herfstmaanden.
Actuele feiten
De Hidatsa Red beschietingsboon is een lid van het Phaseolus vulgaris-geslacht, het meest gecultiveerde bonengenre ter wereld. Een heirloom beschietingsboon de Hidatsa Red is een boon met een halve stok en een halve struik. Een historisch belangrijke boon in Noord-Amerika, de Hidatsa Red, raakte een tijdje uit de mode, maar is onlangs opnieuw populair geworden onder telers en culinaire specialisten als gevolg van blootstelling door Seed Savers Exchange, Slow Food's Ark of Taste en de tuinen van Monticello .
Voedingswaarde
De Hidatsa Rode boon is lange tijd een belangrijke eiwitbron geweest, met name in tijden en plaatsen waar vlees schaars was. Bovendien levert de boon vezels en wat ijzer, zink, magnesium, calcium, koper en kalium.
Toepassingen
Hidatsa Rode bonen kunnen zowel als verse boon als gedroogde boon worden gebruikt. Het voordeel van vers gepelde Hidatsa rode bonen is kortere kooktijden. Gedroogde Hidatsa Rode bonen moeten goed worden geweekt, ongeveer acht uur. Laat bonen nooit langer dan vierentwintig uur weken, anders beginnen ze te gisten. Hidatsa Rode bonen kunnen worden gestoofd, gebakken, gestoomd, geroosterd of gebakken. Keuze toepassingen zijn onder meer soepen, stoofschotels, smeersels en warme of gekoelde salades. Bonen kunnen ook worden gepeld en ingevroren, ingeblikt of gedroogd om te bewaren voor toekomstig gebruik. Gratis combinaties zijn worst, gevogelte, pancetta, tonijn, witte vis, pasta, eieren, andere bonen, kruiden zoals basilicum en oregano, rucola en salie, kazen zoals pecorino en parmezaan, pompoen, maïs, tomaten, olijven, chilipepers en citroen. Om verse bonen te bewaren, moeten ze in hun peulen droog en gekoeld bewaard worden. Gebruik voor de beste smaak Hidatsa Rode bonen binnen vijf dagen.
Etnische / culturele info
De Hidatsa Rode boon was een belangrijk voedselgewas van de Indiaanse stam, de Hidatsa. De bonen werden in de herfst geoogst door de vrouwen van de stam. Bonenpeulen werden drie dagen gedroogd en vervolgens met stokken uit hun peulen gedorst. De bonen zonder dop werden vervolgens weer gedroogd en in zakken bewaard om het hele seizoen door te kunnen gebruiken. Vijf kleuren bonen werden gekweekt door de Hidatsa (rood, zwart, gevlekt, wit en schelpfiguur), en er werd veel zorg besteed aan het oogsten en opslaan om de grootste en best gekleurde bonen te bewaren en om de bonen gescheiden te houden om te behouden de zuiverheid van elk ras jaar na jaar.
Geografie / geschiedenis
De Hidatsa Rode boon is een historisch belangrijke boon afkomstig uit Noord-Amerika en dateert van bijna 2000 jaar. Het was een van de vijf soorten bonen die werden verbouwd door de Indiaanse stam, de Hidatsa van de Missouri River Valley in North Dakota. In 1915 ontving de Oscar Will Seed Company het rode zaad van de Hidatsa-bevolking en stelde ze beschikbaar voor telers in het hele land in de sectie Pioneer Indian Collection van hun zadencatalogus. De boon was enige tijd een populaire variëteit voordat hij uit de gratie raakte. In de afgelopen jaren winnen ze weer aan populariteit onder erfstukkwekers en chef-koks. De Hidatsa-plant groeit in een struik en licht wijnrankend met planten die wel een meter hoog kunnen worden. Op voorwaarde dat het wordt gekweekt in warme, zonnige omstandigheden, zullen planten vruchtbare producenten zijn met één plant die bijna 100 peulen levert.
