Beschrijving / smaak
Borojo is een kleine vrucht met een gemiddelde diameter van 7 tot 12 centimeter en heeft een ronde tot eivormige vorm, die soms qua uiterlijk kan variëren vanwege de zachte aard van de vrucht. Als ze onrijp zijn, zijn de vruchten stevig, groen en oneetbaar, en naarmate ze rijpen, verandert ze in een zachte en kneedbare consistentie met een roodbruine tot donkerbruine tint. Borojo wordt vaak verpakt in een plastic zak gevonden om de delicate textuur en vorm van het rijpe fruit te behouden. Het vruchtvlees is bruin, plakkerig, compact en romig en bevat veel kleine ovale zaden, en het aantal zaden is zeer variabel, variërend van 90 tot meer dan 600 zaden in één vrucht. Borojo bevat een hoog vochtgehalte en voldoende suiker- en zuurgraad, waardoor de vruchten een complexe, zoetzure smaak krijgen. Het vlees wordt als bitter beschouwd wanneer het op zichzelf wordt geconsumeerd en draagt zoete, pittige tonen die doen denken aan tamarinde, vanille, pruimen en rozenbottels.
Seizoenen / beschikbaarheid
Borojo is het hele jaar door verkrijgbaar.
Actuele feiten
Borojo, botanisch geclassificeerd als Alibertia patinoi, is een tropische vrucht die groeit aan een kleine groenblijvende boom die tot vier meter hoog kan worden en behoort tot de Rubiaceae-familie. De bitterzoete vruchten komen oorspronkelijk uit het Amazone-regenwoud en groeien al sinds de oudheid in het wild. Borojo is gebruikt door inheemse Amazone-volkeren, vooral de Embera, en de vruchten worden pas geplukt als ze op natuurlijke wijze uit de boom vallen, waardoor het evenwicht in het kwetsbare ecosysteem van het regenwoud wordt gehandhaafd. De naam Borojo is afgeleid van Embera-woorden 'boro' of 'hoofd' en 'ne-jo' wat 'fruit' betekent. Er zijn vijf erkende soorten Borojo die in het wild groeien, waarbij Alibertia patinoi de belangrijkste commercieel gekweekte soort is. Tegenwoordig is Borojo een van de meest winstgevende gewassen in Colombia en het fruit wordt veel gebruikt voor medicinale, culinaire en cosmetische doeleinden. Lokaal worden de vruchten ook beschouwd als een supervrucht vanwege hun voedingswaarde en worden ze vaak geconsumeerd als een revitaliserende drank.
Voedingswaarde
Borojo is een uitstekende bron van in water oplosbare B-vitamines, met name niacine, een voedingsstof die wordt gebruikt om het spijsverteringsstelsel en het zenuwstelsel goed te laten werken. De vruchten zijn ook rijk aan fosfor om botten en tanden te versterken, vezels om het spijsverteringskanaal te stimuleren, calcium om botgroei te bevorderen en bevatten lagere hoeveelheden vitamine C en ijzer. In traditionele medicijnen van Colombia wordt Borojo medicinaal gebruikt om het immuunsysteem te stimuleren, honger te verminderen en een natuurlijke energiebron te leveren. Het vruchtvlees van de vrucht wordt ook gebruikt in gezichtsmaskers als huidbehandeling en is van oudsher gebruikt als balsemmiddel voor lijken.
Toepassingen
Borojo is een delicaat, romig en plakkerig fruit met een zoetzure smaak die te zien is wanneer het vers wordt gebruikt. De vruchten kunnen uit hun verpakking worden gehaald en rauw worden geconsumeerd, maar velen vinden de smaak te bitter zonder toegevoegde suiker. Borojo wordt meestal gecombineerd tot dranken en het zachte vruchtvlees wordt gemengd met zoetstoffen, kruiden en water om een dikke, shake-achtige drank te creëren. Het vruchtvlees kan ook worden gemengd, gezeefd en verwerkt in cocktails, wijn en vruchtensappen. Naast dranken wordt Borojo ook gebruikt in zoete toepassingen, waaronder sudderen tot compotes en gelei, koken tot een saus, mengen en invriezen tot ijs, of het op smaak brengen van snoep. Het kan ook in een vulling worden gekookt en in taarten, muffins en ander gebak worden gestapeld. Naast het verse fruit wordt Borojo gedroogd tot poeder of ingevroren tot puree en internationaal verkocht als superfoodsupplement. Het poeder kan worden gecombineerd tot eiwitshakes en gebak, en de puree kan worden gebruikt voor dranken en gebak. Borojo past goed bij suiker, melk, room, vanille, nootmuskaat en kaneel. Borojo moet onmiddellijk worden geconsumeerd zodra de zak is geopend voor de beste kwaliteit en smaak.
Etnische / culturele info
In het departement Choco in Colombia wordt Borojo als heilig beschouwd door de inheemse Embera-bevolking, en veel wilde bomen groeien overvloedig in het tropische, natte klimaat van het departement. De vruchten worden al eeuwen medicinaal gebruikt door de Embera, en onder de toepassingen is de vrucht het meest bekend om zijn energetische eigenschappen. De Embera geloven dat Borojo een natuurlijk afrodisiacum is, en van het vruchtvlees wordt een beroemde drank gemaakt die bekend staat als jugo del amor of 'sap van de liefde'. Het sap is gemaakt van Borojo-pulp gecombineerd met melk, suiker, eieren, vanille, nootmuskaat en water. Er zijn veel moderne variaties van het sap in de Choco-afdeling, waaronder enkele recepten met cognac of rum, maar de Embera-mensen weigeren een blender te gebruiken en de drank met de hand te bereiden, omdat ze geloven dat het fruit zijn magische effecten verliest als het mechanisch wordt gemengd. . Buiten de Embera wordt Borojo vaak in drankvorm op markten verkocht. Jugo del amor is ook een populaire drank die bij voetbalwedstrijden wordt verkocht. Colombianen staan bekend om hun levendige sportevenementen, en na de wedstrijd consumeren mannen traditioneel voedsel dat net buiten het stadion wordt gekookt en drinken ze jugo de amor op weg naar huis om hun vrouw te zien. 14 februari, Valentijnsdag, staat ook bekend als Internationale Borojo-dag, een ander evenement dat de liefdevolle reputatie van het fruit aangeeft.
Geografie / geschiedenis
Borojo is inheems in enkele van de natste regio's van het Amazone-regenwoud en wordt voornamelijk in het wild aangetroffen in het Choco-departement van Colombia, de provincie Darien in Panama en de provincie Esmeraldas in Ecuador. De oude vruchten worden al duizenden jaren geplukt van wilde bomen, maar in de loop van de tijd zijn er plantages aangelegd om de voedingsvruchten commercieel te verbouwen. Borojo werd taxonomisch geregistreerd tussen 1948 en 1951 toen Dr. Victor Manuel Patino de vruchten van Choco bracht aan collega-wetenschappers Dr. Jose Cuatrecasas van de Universiteit van Colombia. Meerdere soorten Borojo werden geïdentificeerd door wetenschappers, waardoor de vruchten uiteindelijk hun eigen geslacht kregen. Tegenwoordig heeft Colombia de grootste commerciële productie van Borojo en teelt het fruit voor zowel binnenlands gebruik als internationale export. Terwijl het verse fruit voornamelijk lokaal wordt geconsumeerd, wordt het vruchtvlees verwerkt tot diepgevroren puree en poeders die wereldwijd worden verzonden. Vers is Borojo meestal te vinden in plastic zakken op lokale markten in Colombia, Panama en Ecuador. De vruchten zijn ook gespot in Venezuela en Costa Rica.
Recept Ideeën
Recepten met Borojo. Een daarvan is het gemakkelijkst, drie is moeilijker.
