| Windrose Farm | Startpagina |
Beschrijving / smaak
White Pearmain-appels variëren in grootte, afhankelijk van de groeiomstandigheden, maar zijn over het algemeen middelgrote tot grote vruchten met een ronde tot conische vorm. De huid is glad, wasachtig en taai, in kleur variërend van lichtgroen tot geel, met een gedeeltelijke rode blos aan de zijde die aan het meeste zonlicht wordt blootgesteld. De schil is ook bedekt met witte lenticellen en draagt lichtbruin roodbruin rond de stengel. Onder het oppervlak is het witte tot gele vruchtvlees fijnkorrelig, knapperig, stevig en waterig, met een grote, centrale, vezelige kern gevuld met donkerbruin-zwarte, ovale zaden. White Pearmain-appels zijn aromatisch, compact en taai met een subtiel zoete, zuurachtige smaak. Als het fruit wordt bewaard, ontwikkelt het een zachte ondertoon met perensmaak.
Seizoenen / beschikbaarheid
Witte Pearmain-appels zijn verkrijgbaar in de herfst.
Actuele feiten
White Pearmain-appels, botanisch geclassificeerd als Malus domestica, zijn een variëteit in het late seizoen en behoren tot de Rosaceae-familie. De erfstukappel is een zeer oude variëteit, gedocumenteerd vóór 1850, en is bekend onder vele andere namen, waaronder White Winter Pearmain, Winter Queening, Campbellite, Griffin's Pearmain en Winter Quoining. White Pearmain-appels waren ooit een van de meest populaire variëteiten in de Verenigde Staten, geteeld in de 19e eeuw, maar naarmate de appelteelt groeide, overschaduwden veel nieuwe cultivars de erfstukappel. Tegenwoordig worden White Pearmain-appels niet commercieel geteeld en zijn ze een speciale variëteit die op geselecteerde boerderijen wordt gekweekt als een appel voor alle doeleinden. Ondanks hun zeldzaamheid zijn White Pearmain-appels zeer geliefd bij appelliefhebbers als een vers etende cultivar en worden ze vaak in huistuinen gekweekt vanwege hun hoge opbrengsten, aanpasbare aard en bestuivingsmogelijkheden.
Voedingswaarde
Witte Pearmain-appels zijn een goede bron van vezels om het spijsverteringskanaal te reguleren en bevatten vitamine A en C, dit zijn antioxidanten die het immuunsysteem versterken en tegelijkertijd ontstekingen verminderen. De appels leveren ook lagere hoeveelheden kalium en boor, die voornamelijk in de schil worden aangetroffen.
Toepassingen
Witte Pearmain-appels zijn het meest geschikt voor rauwe toepassingen, omdat hun zoete smaak wordt getoond wanneer ze vers en uit de hand worden geconsumeerd. De variëteit wordt meestal gebruikt als dessertappel, of het kan worden gesneden en geserveerd met dipsauzen, gehakt en in groene salades worden gegooid, gesneden en gemengd in graankommen, of worden gebruikt als een verse topping over wafels en yoghurt. De appels kunnen ook tot sap worden geperst en tot cider worden verwerkt of tot muffins, cakes, brood, pannenkoeken en repen worden gebakken. Bij het bakken wordt aanbevolen om de zoete smaak van de White Pearmain in evenwicht te brengen met zure appelvariëteiten, waaronder granny smith, rome of mutsu. Het mengen van smaken zal een rijke smaak ontwikkelen, vooral bij het maken van taarten, taarten en chips. Naast gebakken bereidingen kunnen White Pearmain-appels worden gehakt en gevuld in winterpompoenen, gekookt met geroosterd vlees of gestoofd in sauzen, soepen of chutney. Witte Pearmain-appels passen goed bij pompoen, fruit zoals veenbessen, abrikozen en sinaasappels, kruiden zoals kaneel, kruidnagel, gember en nootmuskaat, geroosterd vlees zoals gevogelte, rundvlees en varkensvlees, en noten zoals pistachenoten, amandelen en walnoten. Hele, ongewassen White Pearmain-appels zijn 2 tot 3 maanden houdbaar als ze in de koude opslag of in de groentelade van de koelkast worden bewaard.
Etnische / culturele info
Witte Pearmain-appels werden in 1946 gecatalogiseerd in de National Fruit Collection, een van de grootste appelscollecties ter wereld met meer dan 2.200 variëteiten. De collectie streeft ernaar de genetische diversiteit te behouden en variëteiten te registreren om telers te helpen hun kennis over beschikbare cultivars uit te breiden voor voortdurende inspanningen om appels te veredelen. Deze collectie wordt ook gebruikt voor het hosten van The National Apple Festival, een jaarlijks herfstevenement dat wordt georganiseerd in samenwerking met Brogdale Farm in Kent, Engeland. Tijdens de appelviering kunnen bezoekers deelnemen aan educatieve lezingen over appelteelt, fruit uit hun eigen moestuin laten identificeren en live kookdemonstraties bijwonen met een breed scala aan appelteelt. Het festival biedt ook erfstukappelen in enorme displays, waar bezoekers de zeldzame variëteiten kunnen proeven voordat ze het fruit kopen.
Geografie / geschiedenis
De oorsprong van White Pearmain-appels wordt onder experts hevig bediscussieerd. Veel pomologen brengen de variëteit in verband met oudere appels met dezelfde naam uit Norfolk, Engeland, waarvan wordt aangenomen dat ze al in 1200 v.Chr. Zijn gevonden. Er zijn ook een aantal experts die de variëteit beschouwen als van Amerikaanse afkomst, ontwikkeld in 1849 door vroege boomtransplantatie in het oosten van de Verenigde Staten. Ondanks hun verhulde oorsprong werden White Pearmain-appels in 1858 officieel gedocumenteerd als een variëteit door de American Pomological Society. De cultivar werd halverwege de 20e eeuw ook in Zuid-Afrika geïntroduceerd, waar het tot het einde van de 20e eeuw zeer geliefd was voor commerciële teelt. Tegenwoordig worden White Pearmain-appels op kleine schaal geteeld door geselecteerde telers in Europa, de Verenigde Staten en Zuid-Afrika en zijn ze te vinden via gespecialiseerde kruideniers en boerenmarkten. De White Pearmain-appels op de bovenstaande foto werden geteeld via Windrose Farm in Paso Robles, Californië.
Recept Ideeën
Recepten met White Pearmain Apples. Een daarvan is het gemakkelijkst, drie is moeilijker.
