Beschrijving / smaak
Bonte Nasturtium-bladeren zijn cirkelvormige, schildvormige bladeren die aan een achterblijvende plant groeien. Ze zijn groen en wit gevlekt, met dunne nerven. Ze groeien in weelderige trossen, zijn klein en delicaat en bereiken een diameter van ongeveer 15 centimeter. Bonte Naturtium-bladeren zijn geurig, met een mosterdachtige geur. Ze zijn mals, maar zijn behoorlijk pittig en heet van smaak, met een peperige smaak die lijkt op waterkers. Hoe ouder de bladeren, hoe pittiger ze zijn, en hebben de neiging een bittere smaak aan te nemen.
Seizoenen / beschikbaarheid
Bonte Nasturtium-bladeren zijn verkrijgbaar tijdens de zomer- en vroege herfstmaanden.
Actuele feiten
Bonte Nasturtium-bladeren worden botanisch geclassificeerd als Tropaeolum majus. Ze onderscheiden zich van Oost-Indische kers door het gevlekte effect op het loof. Ze worden beschouwd als erfstukcultivars, en variëteiten van Bonte Oost-Indische kers omvatten Alaska en Troika Nasturtiums. Bonte Oost-Indische kers zijn een dwergvariëteit van Oost-Indische kers en worden vaak als sierplant gekweekt. Naast hun mooie bladeren, dragen ze aantrekkelijke bloemen die variëren van pastelgeel tot intens, levendig rood. Alle delen van de plant, zoals de bloemen en zaden, zijn eetbaar en dragen de peperige smaak van de bladeren.
Voedingswaarde
Bonte Nasturtium-bladeren bevatten mangaan, ijzer, flavonoïden, bètacaroteen en een hoog gehalte aan vitamine C. Studies hebben aangetoond dat ze antibiotische eigenschappen hebben, die het sterkst zijn voordat de plant begint te bloeien.
Toepassingen
Bonte Nasturtium-bladeren kunnen het beste rauw worden gegeten. Ze kunnen worden gebruikt in sandwiches en salades - probeer ze in een mix van microgreens - of als garnering bovenop andere groente- en vleesgerechten. Ze passen goed bij kazen en kunnen worden fijngehakt en als smeerpasta met zachte kaas worden gemengd. Ze doen het ook goed met aromaten zoals knoflook, bieslook en uien. Bewaar Bonte Nasturtium-bladeren in een afgesloten plastic zak in de koelkast, waar ze maximaal vijf dagen houdbaar zijn.
Etnische / culturele info
Van de Oostindische kers is bekend dat ze door de Inca's als groente zijn gegeten. Ze hebben een lange geschiedenis van gebruik in de Andes-kruidengeneeskunde, waar wordt gezien dat ze antibiotische, desinfecterende en wondgenezende effecten hebben. Ze werden gebruikt bij de behandeling van scheurbuik, omdat ze veel vitamine C bevatten.
Geografie / geschiedenis
Tropaeolum majus komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika. Ze verschijnen in de Andes, van Bolivia tot Colombia. Ze worden ook verbouwd in delen van de Verenigde Staten en Canada, maar ook in Europa, waaronder het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Zweden, Noorwegen, Duitsland, Italië en Frankrijk. Ze zijn te vinden in de Azië-Pacific-regio's, van Australië en Nieuw-Zeeland tot Japan en Korea. Zuid-Amerikaanse Andes van Bolivia tot Columbia. Bonte Oost-Indische kers dateren minstens 100 jaar terug. Sommige worden gekweekt en sommige zijn natuurlijke hybriden. De Gleam-serie van Oost-Indische kers bijvoorbeeld, waarvan sommige met bonte bladeren, zouden in de jaren twintig in een kloostertuin in Mexico zijn gevonden. Ze waren een populaire plant tijdens de depressiejaren in de Verenigde Staten en waren later een All-America Selections-winnaar in 1935.
