Beschrijving / smaak
Lange zwarte Spaanse radijzen zijn middelgrote tot grote wortels, gemiddeld 17 tot 20 centimeter lang, en hebben een langwerpige, cilindrische vorm, die iets taps toeloopt aan het niet-stengeluiteinde. Het oppervlak van de wortel is houtachtig, ruw en grof, en doet denken aan de textuur van schuurpapier, en vertoont bonte zwarte en donkerbruine tinten. Onder de schil is het vruchtvlees helderwit, stevig, knapperig en enigszins droog met een vezelige, dichte consistentie. Lange zwarte Spaanse radijzen geven scherpe, oogverblindende dampen af wanneer ze rauw worden gesneden en bevatten een aardse, bittere, peperige, subtiel zure en pittige smaak die in intensiteit toeneemt. Het is bekend dat het ras een scherpere smaak heeft dan andere radijsvariëteiten, maar als het wordt gekookt, wordt het knapperige vruchtvlees zacht tot een dichte, aardappelachtige textuur en wordt de smaak zachter, waarbij een subtiel zoete peperachtige ondertoon ontstaat.
Seizoenen / beschikbaarheid
Lange zwarte Spaanse radijzen zijn het hele jaar door verkrijgbaar, met een hoogseizoen in de herfst tot het vroege voorjaar.
Actuele feiten
Lange zwarte Spaanse radijs, botanisch geclassificeerd als Raphanus sativus var. niger, zijn een zeldzame erfstukvariëteit die tot de Brassicaceae-familie behoort. De cultivar voor het koele seizoen was ooit een van de meest verbouwde radijs in Europa tijdens de middeleeuwen, zeer geliefd vanwege zijn uitgebreide opslagcapaciteit, voedingswaarde en tolerantie voor koud weer. Ondanks hun wijdverspreide teelt, hadden lange zwarte Spaanse radijzen een langer groeiseizoen nodig en vervaagden ze uiteindelijk uit de schijnwerpers, langzaam verwijderd uit huistuinen ten gunste van nieuwere, mildere en sneller groeiende radijsvariëteiten. De wortels verdwenen in de 20e eeuw bijna volledig uit tuinen en werden bestempeld als een oude groente- of erfstukvariëteit. Tegenwoordig is er een heropleving onder hoveniers om heirloom-groenten te verbouwen, waardoor lange zwarte Spaanse radijs wordt hersteld als een geliefd speciaal wintergewas. De grote radijs is ook in populariteit toegenomen in Japan als een gewaardeerde, zeldzame wortel uit Europa. Lange zwarte Spaanse radijs staan ook bekend als Black Spanish, Noir Gros Long D’Hiver, Kurodaikon en Winterradijs en worden gebruikt vanwege hun pittige, neus-tintelende smaak in zowel verse als gekookte toepassingen.
Voedingswaarde
Lange zwarte Spaanse radijs is een uitstekende bron van vitamine C om het immuunsysteem te versterken en te voorzien in kalium, ijzer, magnesium en vitamine A, E en B. De wortels bevatten ook glucosinolaat, een fytonutriënt dat de spijsvertering en leverontgifting kan stimuleren. In Aziatische volksgeneesmiddelen worden lange zwarte Spaanse radijs gemengd in een vloeistof en plaatselijk gebruikt als een natuurlijke remedie op de hoofdhuid om de bloedcirculatie te verhogen.
Toepassingen
Lange zwarte Spaanse radijzen hebben een scherpe, pittige smaak die doet denken aan mierikswortel en zijn het meest geschikt voor zowel rauwe als gekookte toepassingen. De schil is eetbaar en bevat de meeste pittige, peperige smaak. Het is aan de chef om de schil te verwijderen of te verwijderen voor het serveren, maar als een mildere smaak gewenst is, is het aan te raden om de wortel te schillen voor het eten. Lange zwarte Spaanse radijs kan in dunne plakjes worden gesneden, gehakt of versnipperd en in salades worden verwerkt, in graankommen worden geroerd, in gezonde sappen worden geperst of in dipsauzen worden gehakt als een zoeter, mierikswortelvervanger. Lange zwarte Spaanse radijsjes kunnen ook worden gelijmd en gebruikt als decoratieve garnering over sushi, op hamburgers worden gelaagd, geserveerd met geroosterd vlees, gemengd met zure room en gebruikt als topping voor aardappelen, of opgeklopt tot vulling voor deviled eggs. Naast verse toepassingen kunnen lange zwarte Spaanse radijzen worden geroosterd, gestoofd, gekookt, gebakken, gebakken en gebakken. De radijsjes kunnen dun worden gesneden en in frites worden gebakken, in blokjes gesneden en in soepen en stoofschotels worden gegooid, in beslag worden omhuld en in tempura worden gebakken, versnipperd en gebakken tot een cake, of geroosterd in dikkere plakjes en bedekt met boter. Ze kunnen ook worden gebeitst voor langdurig gebruik en worden soms gebruikt als een pittig element in kimchi. Lange zwarte Spaanse radijzen passen goed bij wortelen, aardappelen, knolselderij, bloemkool, avocado, geroosterd vlees zoals biefstuk en gevogelte, vis, kruiden zoals koriander, bieslook, dille en peterselie, miso en sesamzaad. Hele, ongewassen Lange Zwarte Spaanse radijzen zijn 1 tot 2 weken houdbaar als ze in een geperforeerde plastic zak worden bewaard of in de koelkast worden gewikkeld in kranten.
Etnische / culturele info
In Duitsland staan lange zwarte Spaanse radijs bekend als Schwarze Rettich en zijn een populaire snack bij het drinken van bier tijdens het koude winterseizoen. De radijsjes worden traditioneel gesneden en gezouten, rauw gegeten of ze worden gesneden, gedrenkt in een zoutwaterpekel en gelaagd over beboterd brood. Lange zwarte Spaanse radijs wordt het meest gebruikt in Beieren, een Zuidoost-Duitse staat, die ook een populaire reisbestemming is voor Duitse inwoners. Beieren omvat de steden Neurenberg en München, en halverwege tot laat in de herfst organiseert München het grootste Volksfest ter wereld, bekend als Oktoberfest. Tijdens Volksfest worden biertuinen en tenten aangelegd om bezoekers een plek te bieden om met familie en vrienden bier te drinken, te eten en naar livemuziek te luisteren. Lange zwarte Spaanse radijs wordt gebruikt als een peperig, pittiger alternatief voor de beroemde bierradijs die bekend staat als radi, en veel Duitsers waarderen de pittige, sterke smaak van de zwarte radijs vermengd met de bittere, zure hop van het bier.
Geografie / geschiedenis
Lange zwarte Spaanse radijs werd voor het eerst gekweekt in het oostelijke Middellandse Zeegebied en wordt verondersteld een familielid te zijn van de wilde radijs die voorkomt in Oost-Europa en Azië. De dikke, vezelige wortels werden goed aangepast aan koude, winterse klimaten en verspreidden zich over Noord- en West-Europa en Oost-Azië. Zwarte radijs werd een geliefd ras in Europa en werd zeer gewaardeerd om hun uitgebreide opslagcapaciteit en seizoensgebondenheid bij koud weer. De wortels werden ook geïntroduceerd in de Nieuwe Wereld en werden tegen de 19e eeuw in huistuinen gekweekt. Na verloop van tijd vervaagden lange zwarte Spaanse radijs uit de teelt naarmate er nieuwe, mildere en zachtere radijsvariëteiten werden ontwikkeld, en de cultivar werd uiteindelijk een grotendeels vergeten variëteit. Tegenwoordig zijn lange zwarte Spaanse radijs zeldzaam, voornamelijk geteeld in koudere klimaten, en worden ze gevonden op boerenmarkten en gespecialiseerde kruideniers over de hele wereld. De wortels worden ook op kleinere schaal gekweekt als een nieuwe variëteit in huistuinen.
Recept Ideeën
Recepten met lange zwarte Spaanse radijsjes. Een daarvan is het gemakkelijkst, drie is moeilijker.
