Lamb Abbey Apples Informatie, recepten en feiten

Beschrijving / smaak

Lamb Abbey-appels zijn kleine vruchten met een ronde tot afgeplatte vorm en zijn verbonden met vezelige, groenbruine stengels. De huid is wasachtig en stevig met een geelgroene basis, bedekt met strepen en rode blos. De huid heeft ook lichte ribbels, bruine ruwschilligheid rond de basis van de stengel en prominente witte poriën, bekend als lenticellen, verspreid over het oppervlak. Onder de schil is het vruchtvlees crèmekleurig, knapperig, dicht, halfgrof en sappig, met een centrale kern gevuld met kleine, donkerbruine zaadjes. Lamb Abbey-appels zijn knapperig en aromatisch met een zoetzure, zure smaak gevolgd door subtiele tonen van ananas.

Seizoenen / beschikbaarheid

Lamb Abbey-appels zijn verkrijgbaar in de herfst tot en met de vroege winter.

Actuele feiten

Lamb Abbey-appels, botanisch geclassificeerd als Malus domestica, zijn een zeldzame erfstukvariëteit die behoort tot de Rosaceae-familie. De kleine appelcultivar is meer dan tweehonderd jaar oud en was een spontane mutatie van de Newport-pippin, een Amerikaanse appel die in Engeland werd geïntroduceerd. Lamb Abbey-appels zijn vernoemd naar Lamb Abbey in Kent, Engeland, waar de appel oorspronkelijk werd ontdekt. Lamb Abbey-appels, ook bekend als een Lamb Abbey Pearmain, waren een van de eerste Engelse variëteiten die werden gemaakt van een Amerikaanse appel en waren in de 19e eeuw erg populair als cultivar voor een huistuin. Ondanks hun unieke, zoete en pittige smaak was het kleine formaat van het ras niet geschikt voor commerciële productie, waardoor het snel in populariteit afnam. De appel werd jarenlang relatief onbekend, alleen verbouwd als een speciaal item in tuinen, maar ontwikkelde vervolgens een hernieuwde interesse na een heropleving van erfstukappelen in het midden van de 20e eeuw.

Voedingswaarde

Lamb Abbey-appels zijn een goede bron van vitamine C en voedingsvezels, die kunnen helpen bij het reguleren van het spijsverteringskanaal. De appels bevatten ook enkele antioxidanten, die helpen de algehele gezondheid te behouden, en bevatten kalium en vitamine A.

Toepassingen

Lamb Abbey-appels zijn het meest geschikt voor rauwe toepassingen, omdat hun uitgebalanceerde smaak wordt getoond wanneer ze vers en uit de hand worden geconsumeerd. De variëteit wordt beschouwd als een dessertappel en kan worden gegeten als een op zichzelf staande snack of worden geserveerd met kaas, noten, dipsauzen en ander fruit. Lamb Abbey-appels kunnen ook worden gesneden en in groene en fruitsalades worden gegooid, in sappen en ciders worden geperst of in chocolade worden gedoopt als een knapperig snoepje. Naast verse toepassingen kunnen de appels soms in pasteien worden gebakken, in sauzen worden gemengd, gekookt met kaneel of gestoofd en geserveerd met geroosterd vlees. Lamb Abbey-appels passen goed bij kruiden zoals rozemarijn, tijm en peterselie, crème fraîche, romaine, rucola, druiven en noten zoals pijnboompitten, hazelnoten, amandelen of walnoten. De verse appels zijn 1-4 weken houdbaar als ze in de groentelade van de koelkast worden bewaard.

Etnische / culturele info

Lamb Abbey-appels maken deel uit van de National Fruit Collection van het Verenigd Koninkrijk, een van de grootste assortimenten van verschillende fruitsoorten ter wereld. Naar verluidt bevat de collectie meer dan 3.500 verschillende cultivars van appels, kersen, pruimen, peren en ander fruit. Het doel van de Nationale Fruitcollectie is om unieke cultivars op te slaan om de genetische diversiteit te beschermen en te gebruiken voor toekomstige veredeling. Veel van de variëteiten die in de collectie zijn opgeslagen, zoals Lamb Abbey-appels, vertonen kwaliteitseigenschappen voor groei, ongebruikelijke smaken en gedenkwaardige, esthetische verschijningen.

Geografie / geschiedenis

Lamb Abbey-appels zijn een spontane mutatie die bij toeval voorkwam op een Newport Pippin-appelboom in 1804. Mary Malcomb zag voor het eerst dat de appel aan een van haar bomen groeide in haar huis in Lamb Abbey in Kent, Engeland, en na zijn ontdekking werd de variëteit werd op grote schaal verbouwd in het Verenigd Koninkrijk. In 1819 kende de Horticultural Society of London Malcolm een medaille toe voor zijn bijdrage aan de ontdekking en teelt van de nieuwe variëteit. Tegenwoordig worden Lamb Abbey-appels nog steeds geteeld in huistuinen in het Verenigd Koninkrijk en worden ze ook geteeld door gespecialiseerde telers in Europa en de Verenigde Staten.