| Kustboerderij |
Beschrijving / smaak
Gouden snijbiet onderscheidt zich door zijn levendige zonnekleurige bladstelen die omhoog schieten in gekreukte golvende en savooie smaragdgroene bladeren. De bladeren hebben een taaie en sappige textuur, omdat ze veel water vasthouden. Hun smaak is een afspiegeling van hun geslacht, licht bietachtig, aards en mild. De stengels zijn vezelig en vaak bitter, dus het meest geschikt om mee te koken.
Seizoenen / beschikbaarheid
Snijbiet is het hele jaar door verkrijgbaar.
Actuele feiten
Snijbiet is een winterharde biënnale van het geslacht Beta vulgaris. Plantaardige pigmenten zijn verantwoordelijk voor de levendige kleuren van Golden Swiss Chard, die pigmenten zijn in wezen overlevingstactieken en de visuele aanwijzing van fotosynthese op het werk. De levendige pigmenten trekken insecten en bijen aan om bestuiving te stimuleren. De bladeren van de snijbietplant bevatten verschillende hoeveelheden chlorofyl, caroteen, xanthofylen en anthocyanine. De groene kleur is representatief voor een hoog chlorofylgehalte. De stengels ondersteunen de bladeren om energie te absorberen door golflengten van licht te verzamelen die niet gemakkelijk worden geabsorbeerd door chlorofyl. Hun gele kleur is te wijten aan het gehalte aan carotenoïde, luteïne, dat alleen wordt gesynthetiseerd door planten, met name bladgroenten.
Voedingswaarde
Snijbiet staat bekend als een voedingskrachtige groente boordevol vitamines, voedingsstoffen en gezondheidsvoordelen. Snijbiet bevat een hoog gehalte aan vitamine C, K, E, bètacaroteen en de mineralen mangaan en zink. Zoals opgemerkt, bevat het ook luteïne, een natuurlijk voorkomende antioxidant. Luteïne werkt als een antioxidant om de schade door vrije radicalen te verminderen. Wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat luteïne uw risico op hart- en vaatziekten kan verminderen en de gezondheid van het hart kan verbeteren. Luteïne kan ook een scherp centraal zicht vergroten. De enige definitieve bijwerking van overmatig luteïnegebruik is bruinen van de huid.
Toepassingen
Gouden snijbiet kan op dezelfde manier worden gebruikt als andere bladgroenten en snijbietvariëteiten en kan rauw worden gegeten als ze jong zijn, maar grotere bladeren kunnen het beste worden gekookt. Ze kunnen worden gebakken, geblancheerd, gestoofd, gestoofd, gebakken en zelfs gegrild. Gebruik rauwe bladeren om een aards zout en een heldere kleur toe te voegen aan salademixen. Kook hele stengels langzaam op dezelfde manier als collards, hoewel sommige van hun gouden kleur kunnen verminderen en dof worden, en complimenteren met gerookt vlees en witte bonen. Verwelkt de geraspte bladeren in pasta's of bovenop pizza's en flatbreads. De gouden stengels zijn even eetbaar als de bladeren en kunnen voor extra textuur in gerechten worden gebruikt. Gratis smaken zijn onder meer citrus, tomaten, knoflook, sjalotten, kikkererwten, witte bonen, aardappelen, gerijpte en smeltende kazen, room, champignons, spek, worst, ham, chilivlokken, venkel en kruiden zoals basilicum, dragon en kervel
Etnische / culturele info
Het woord 'Zwitsers' werd gebruikt om snijbiet van kardoen of artisjok (Cynara cardunculus) te onderscheiden in Franse zaadcatalogi. Blijkbaar werden de zaden van beide planten onder dezelfde namen verkocht en bleef de naam 'Zwitsers' hangen en werd het een universeel label dat we vandaag de dag kennen.
Geografie / geschiedenis
Zoals het geslacht Beta vulgaris suggereert, is snijbiet in feite een biet die is gekozen voor de bladproductie ten koste van de wortelvorming. Alle snijbietvariëteiten zijn afstammelingen van de zeebiet (B. maritima), een wilde kustplant die groeit langs de Middellandse Zee en de Atlantische kust van Europa en Noord-Afrika. Gouden snijbiet is van Franse oorsprong en het is een van de zeldzaamste snijbieten die momenteel op de markt zijn. Een van de meest hitte-tolerante groenten, Golden Swiss Chard is het best gekweekt voor oogst in de zomer en kan continu worden geoogst tot de eerste nachtvorst van het seizoen. Het wordt vaak gekweekt als siergroen in eetbare tuinen.
