Beschrijving / smaak
Beurre Alexander-peren zijn grote, bolvormige vruchten met een ronde tot kegelvormige, gebogen vorm. De schil is halfglad, stevig en dun, rijpend van groen naar geel, en er is wat ruwschilligheid te vinden op de schouders rond de vezelachtige stengel. Onder het oppervlak is het vruchtvlees knapperig, wit, licht korrelig en waterig en omsluit het een slanke, centrale kern. Beurre Alexander-peren hebben een aromatische, geparfumeerde geur en ontwikkelen een zachte textuur met een smeltende kwaliteit wanneer ze rijp zijn. Het vruchtvlees heeft ook een zeer zoete smaak met subtiele zure tonen.
Seizoenen / beschikbaarheid
Beurre Alexander-peren zijn voor een beperkt seizoen verkrijgbaar in de winter tot en met het vroege voorjaar.
Actuele feiten
Beurre Alexander-peren, botanisch geclassificeerd als Pyrus communis, zijn een Franse variëteit die behoort tot de Rosaceae-familie. De cultivar wordt beschouwd als een speciale dessertpeer die in heel Europa voorkomt en wordt zeer gewaardeerd om zijn zachte vruchtvlees en zoete smaak. Het woord beurre vertaalt vanuit het Frans naar 'boter', wat verwijst naar de zachte consistentie van het vlees, en veel andere Franse variëteiten kunnen op markten met dezelfde omschrijving worden geëtiketteerd. Beurre Alexander-peren zijn ook bekend als Beurre Alexander Lucas-peren, Alexander Lucas-peren en Alex Lucas-peren op lokale markten in Europa. Hoewel de variëteit bekend staat om zijn smaak en textuur onder perenliefhebbers, zijn Beurre Alexander Lucas-peren enigszins uitdagend om te vinden op commerciële markten en worden ze voornamelijk in huistuinen gekweekt.
Voedingswaarde
Beurre Alexander-peren zijn een goede bron van vezels, die kunnen helpen bij de spijsvertering, en bevatten ook vitamine C, een antioxidant die het immuunsysteem kan stimuleren en ontstekingen kan verminderen. De peren bevatten ook wat koper, kalium en vitamine K.
Toepassingen
Beurre Alexander-peren zijn het meest geschikt voor rauwe consumptie, omdat hun zachte en sappige vruchtvlees goed tot uiting komt wanneer ze vers en uit de hand worden geconsumeerd. De peren kunnen worden gesneden en geserveerd met kaas, fruit en noten op een aperitiefbord, gesneden en gegooid in groene en fruitsalades, gelaagd in sandwiches, of in vieren gedeeld en gecombineerd met chocolade, slagroom of ijs als een zoet dessert. De milde smaak van Beurre Alexander-peren complimenteert kazen zoals gorgonzola, brie, roquefort, blauw en cheddar, rucola, radicchio, spinazie, rozemarijn, gember, honing, wijn en noten zoals walnoten, amandelen en pecannoten. Het verse fruit is een paar dagen houdbaar op kamertemperatuur en eenmaal rijp, moet het fruit in de koelkast worden bewaard, waar het 1-2 weken kan worden bewaard.
Etnische / culturele info
Beurre Alexander-peren worden meestal geassocieerd met Frankrijk, maar het zachtfruit wordt ook geteeld in de Rio Negro-vallei van Argentinië, een van de topregio's voor de perenteelt in Zuid-Amerika. De vallei staat bekend om de rivier de Rio Negro en veel boeren hebben irrigatiekanalen van de rivier aangelegd om de perenbomen van een constante watervoorziening te voorzien. De vallei staat ook bekend om zijn warme dagen en koude nachten, waardoor er een verlengd groeiseizoen is om een ruime hoeveelheid peren voor de export te verbouwen. In de afgelopen decennia heeft de Rio Negro-vallei zich wereldwijd gevestigd en tal van exportovereenkomsten gesloten met andere landen, zoals de Verenigde Staten, maar ondanks het succes zijn de steden in de vallei vrij klein gebleven. Om uitbreiding en groei aan te moedigen, werd in 1999 een Nationaal Perenfestival opgericht om de zichtbaarheid van de regio te vergroten en een veilige plek te creëren voor de lokale bevolking om meer te weten te komen over de landbouwkansen in de vallei. Het festival wordt jaarlijks gehouden in de stad Allen, en activiteiten omvatten het toeren door de boomgaarden, het met de hand plukken van fruit, live entertainment, schoonheidswedstrijden en gevarieerde proeverijen.
Geografie / geschiedenis
Beurre Alexander-peren komen oorspronkelijk uit Frankrijk en werden voor het eerst ontdekt in de jaren 1870 door Alexander Lucas. De peren werden gevonden in een bos in de Loire-et-Cher-regio, nabij Blois, Frankrijk, en werden later in 1892 in het Verenigd Koninkrijk geïmporteerd. Beurre Alexander-peren werden eind jaren 1890 ook geïntroduceerd in New York in de Verenigde Staten. , maar het ras werd nooit commercieel succesvol op de westerse markten. Tegenwoordig zijn Beurre Alexander-peren een speciale variëteit die in heel Europa wordt geteeld en wordt verkocht via lokale markten in Nederland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Ze worden ook gekweekt en geëxporteerd vanuit de Rio Negro-vallei in Argentinië en zijn in beperkte hoeveelheden verkrijgbaar via geselecteerde telers en online zaadcatalogi in de Verenigde Staten.
